Chiny bez makijażu

Myślałam, że fabuła ksiązki powstała w oparciu o przemyślenia podróżującego, napawającego się dzisiejszym kolorytem kraju w odniesieniu do kulturalno-społecznej bazy. Natomiast po przeczytaniu trudno mi nawet uznać tę książkę za reportaż. "Chiny bez makijażu" to pokrótce opowiedziane najistotniejsze elementy dotyczące narodu, czyli uwarunkowań terenu, od charakterystycznych warunków podłoża, technik uprawy dla każdej części Chin do różnych nacji, jakie zasiedlają te tereny.Jacoby odnosi się tu również do spraw duchowych, religii, z jaka obcują na tym terenie Azjaci. Czym jest dla nich rodzina, czym kultura jedzenia, a co ma wpływ na hazardowy duch narodu. Mówi o chińskiej dumie, pokazuje oblicze polityki wewnętrznej i zagranicznej, o szeroko zakrojonej propagandzie, cenzurze, a przy tym śmiałych decyzjach, postępie, rozwoju gospodarczym i technologicznym. 
 Spojrzenie na chińskiego olbrzyma oczami Polaka, badacza, osoby pasjonującej się tą częścią Azji, oddający przekaz o poruszanych zagadnieniach z punktu widzenia naukowca, turysty i mieszkańca Chin. Jest tu praktycznie wszystko, o czym dzisiejszy Europejczyk winien wiedzieć o jednym z trzech światowych potęg. Podstawowe kwestie przedstawione w sposób zrozumiały i w miarę zaciekawiający, choć nie wyzbyty encyklopedycznej wiedzy, za to bez rozwlekłych analiz, czy setek dygresji. Co prawda nie tego się spodziewałam, jednak jest to dobra książka, idealna dla kogoś, kto nie ma rozeznania, co do historyczno-kulturalnego...