Centrum

Pisarka, scenarzystka filmowa i teatralna - tak o sobie mówi sama autorka kryminału osadzonego w naszych rodzimych realiach.
Choć nazwisko było mi obce, z nielada zaciekawieniem sięgnęłam po "Centrum" pani Joanny. I cóż mogę powiedzieć?

Do Centrum Poszukiwań Osób Zaginionych wpływa niecierpiąca zwłoki sprawa zaginięcia bratanicy dyrektora Biura Kryminalnego Komendy Policji. Nieujarzmiony Eryk Denar zostaje oddelegowany do tejże sprawy i zarówno z niemalejącymi emocjami, jak i ciętym językiem prowadzi dochodzenie niejako wymykając się szefostwu śledztwem na własną rękę oraz według indywidualnej koncepcji. Sprawa rozbija się o szkolenia z zakresu rozwoju osobistego i pojawia się pytanie, którego odpowiedź krąży nad szukającymi zaginionej dziewczyny: w jakim obszarze możesz stać się mentorem dla drugiego człowieka? Co mieści się w rozwoju osobistym, a co już wykracza poza jego ramy?

Książką ma dobry i charakterystyczny dla kryminału zamysł: jest śledztwo, jest wymykający się stereotypom podwładny, sprawa, w której czas jest na wagę złota i do tego dialogi policjantów, podczas czytania których nie sposób zachować powagę. Problem pojawia się wówczas, gdy te dialogi rozchodzą się na boki, odsuwając czytelnika od głównej sprawy. W rozmowach, jak i dość obszernych opisach codzienności jest poruszone mnóstwo wątków, sytuacji, spraw, powrotów do przeszłości, które nie mają większego znaczenia dla aktualnych wydarzeń, przez co sam wątek zaginięcia gubi si...