Byłam tu

Do trzech razy sztuka? W tym wypadku tak.

Pani Gayle Forman nie porwała mnie we wcześniejszych dwóch powieściach. Rzekłabym nawet zawiodła. Jednak trochę z przekory, trochę zaintrygowana opisem z tyłu, sięgnęłam po "byłam tu". Na tak pozytywne zaskoczenie czekałam.

Na początku poznajemy Cody, która zmaga się ze straszną tragedią. Jej najlepsza przyjaciółka, druga połowa, jej własne słońce, nie życie. Ale najgorsze jest to, że Meg popełniła samobójstwo. Dlaczego? I jakim cudem nikt nic nie zauważył?

Cody szuka odpowiedzi i wyrusza w długą, trudną podróż by odkryć prawdę, nie tylko o Meg, ale przede wszystkim o sobie.

Historia jest dość trudna. Jak oddać te emocje, ból? Jak przedstawić ludzi tak by nikogo nie oceniać?

Najbardziej w "byłam tu" podobali się bohaterowie. Doświadczeni przez los, na swój sposób każdy, byli realni. Ani zbyt wybieleni, ani zbyt straszni. Czytelnik nie musiał ich lubić, nie musiał rozumieć, ale był w stanie uwierzyć, że właśnie oni siedzą obok niego w autobusie.

Kolejnym atutem powieści, jest fakt iż nie można się od niej oderwać. Trudno było mi przerwać czytanie. Chciałam jeszcze i jeszcze. Kiedy skończyłam poczułam żal, że to już koniec. Nie chciałam się rozstawiać z Cody, Benem, Alice, a nawet z Upalonym Rickiem.

"byłam tu" porusza również problem grup wspierających przyszłych samobójców. Nawet nie uświadamiamy sobie jak wielkim zagrożeniem jest internet, jak łatwo w jego czeluściach zna...