Książka poświęcona została procesowi kształtowania się demokratycznego ustroju w Polsce w latach 1989-1997. Określa czynniki, które go wspierają, jego siły motoryczne, a także słabości i ograniczenia. Stanowi teoretyczną i empiryczną analizę mechanizmów życia politycznego, stosunku Polaków do demokracji, kondycji społeczeństwa obywatelskiego po roku 1989, a przede wszystkim debat nad jakością partii politycznych, podziałami między nimi oraz charakterem związków między partiami i systemem partyjnym a społeczeństwem. Do sytuacji Polski autorzy przymierzają rozmaite (klasyczne i nowo powstałe) teorie demokracji, partii politycznych oraz związków między nimi a społeczeństwem, co umożliwia zarówno głębsze zrozumienie zachodzących procesów, jak i sprawdzenie teorii politologicznych i socjologicznych w nowych warunkach społeczeństw postkomunistycznych. W książce wykorzystano liczne i metodologicznie różniące się badania (m.in. sondaże zrealizowane przez Centrum Badania Opinii Społecznej; badania delegatów na partyjne zjazdy, wywiady z partyjnymi liderami szczebla lokalnego i dokumenty programowe partii sfinansowane przez Fundację im. Friedricha Eberta oraz Instytut Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego; dane uzyskane od Komitetu Badań Naukowych), a także różne metody analizy danych. W roku 2001 Wydział Nauk Społecznych PAN uhonorował autorów tej publikacji nagrodą im. Ludwika Krzywickiego, przyznawaną w dziedzinie socjologii.