Bona. Zmierzch Jagiellonów

Przeciętny Polak wie o niej tyle, że była żoną Zygmunta Starego, pochodzi z Włoch i jej zawdzięczamy pojawienie się na polskich stołach warzyw.
A jesli ktoś chce lepiej poznać tę postać, to zachęcam do zmierzenia się z nieomal 700 stronowym tomem, własnie dotyczącym Bony.
Autorka początkowo przenosi nas do Mediolanu do roku 1500, gdzie rozgrywają się dramatyczne wydarzenia związane z wygnaniem Lodovica Sforza z Mediolanu oraz ucieczką izabeli Aragonskiej wraz z córką na Bari.
Drugi wątek dotyczy oczywiście wydarzeń w Polsce, gdzie rządzi Zygmunt Stary. Do głosu dochodzą także członkowie zakonu krzyżackiego, chętni do skubnięcia jakiejś części kraju.
Autorka dużo poświeciła czasu wątkowi pobytu Bony w stronach rodzinnych i pokazała jak kształtował się jej charakter, jako kobiety, co w późniejszych latach pozwoliło zostać jej wybitną postacią polskiego dworu.
I jesli kotś uważa, że obecnie w politycenie ma nic innego tylko przepychanki o władzę, to tu zdecydowanie lepiej nie było.
Ja nie przepadam za dużą iloscią postaci w ksiazkach, a tu ich jest sporo i to trochę mi przeszkadzało w czytaniu, ale trudno się dziwić, przecież to powieść historyczna i na to nie mamy wpływu. Już się szykuję na kolejny tom :)

Niestety, Cherezińska to to nie jest...
A miałam chrapkę na całą trylogię... :/

Bohaterowie w realnym życiu fascynujący, o bogatej, złożonej osobowości i pogmatwanej historii, w rękach autorki stają się niestety figurami nudnymi jak flaki z olejem, bez wdzięku wymieniającymi między sobą drętwe linijki dialogów.

Królewicz Zygmunt, królewski syn i królewski brat, naonczas 34-letni ojciec trójki dzieci, czyli persona poważna i "w leciech", zachowuje się i brzmi w rozmowach jak rozkapryszone nastoletnie książątko. Zresztą język tych dialogów, jak również relacje pomiędzy postaciami są bardzo współczesne, bez podziału na klasy społeczne i hierarchie, co jest nie tylko anachronizmem, ale i poważnym błędem merytorycznym w kontekście powieści historycznej.

Nie pomaga także lektorka, w której interpretacji słowa Królowej-Matki Elżbiety Rakuszanki pasowałyby bardziej do przekupki z Kleparza niż jednej z najmądrzejszych i najbardziej wpływowych kobiet naszej historii.
Podsumowując, Bona, Zygmunt et consortes zasługują na lepszą książkę.