Opinia na temat książki Błękit

Druga część cyklu „ Kwartet Klimatyczny ” Mai Lunde.
Po świetnej „ Historii pszczół ", która mnie poruszyła i przeraziła, oczekiwałam kolejnego ekothrillera. Niestety, nie wyszło. Tym razem bardziej znany temat - coś, czym jesteśmy zagrożeni: na świecie zabrakło wody, przede wszystkim pitnej.

Konstrukcja powieści taka jak w „ Historii pszczół ". Dwa równoległe i równoważne wątki: rozgrywający się współcześnie w Norwegii oraz podróż w nieodległą przyszłość, do 2040 roku na południe Francji, ze wspólnym mianownikiem - zagrożenie całkowitym brakiem wody.
Część współczesna - taka sobie obyczajówka, trochę ślimacząca się, z mocno irytującą bohaterką, opowieść, która mnie nie wciągnęła.
Wątek współczesny, z ciapowatym głównym bohaterem i jego uroczą córeczką, dla mnie bardziej wciągający, ale niestety wtórny. Czułam się, jakbym czytała „ Drogę " mistrza Mc Carthy’ego w wersji light. Do tego dołożę mało przejmujące wydarzenia, postaci płaskie i jednowymiarowe, kiepskie dialogi, research, który odbieram jako powierzchowny, niczego nowego się właściwie nie dowiedziałam. Oba wątki sprytnie łączą się z sobą w zaskakującym finale i za to brawo.

Przeczytałam, troszkę się przymuszając, cały czas czekając kiedy powieść mnie wciągnie. Gdyby mi się w trakcie lektury zawieruszyła lub zalała kawą, na pewno nie szukałabym kolejnego egzemplarza, tylko odetchnęłabym z ulgą.
Taka sobie historyjka o braku wody i suszy, zwracająca uwagę, że taki problem istnieje ( ale to wszyscy wiemy ), ale nic ponadto. Przyjęłam do wiadomości, wzruszyłam ramionami i cześć. Po lekturze „ Drogi " wprowadziłam dużo proekologicznych zmian w funkcjonowaniu mojego domu, po przeczytaniu „ Błękitu " nie zaczęłam oszczędzać każdej kropli wody.