Opinia na temat książki Black Bird Academy. Bój się światła

Lore i Leaf nie są już jednym ciałem. Lore w ukryciu stara się sabotować plany swojej siostry Uny, podczas gdy Leaf musi udowodnić Akademii i Wielkiemu Intendentowi, że nie ma w sobie demona. Czeka ją próba w postaci udziału w turnieju łowców demonów w Londynie. Przed zawodami Leaf trenuje z Falco, Crainem i Zero, choć jej szanse na sukces są naprawdę mizerne. Podczas pierwszego turniejowego zadania dochodzi do dywersji – ktoś atakuje Falco i kradnie mu wspomnienia. Jak zwykle podejrzaną jest Leaf, ale postanawia zrobić wszystko, by odkryć, kto zaaranżował ten atak.

Od pierwszych stron wciągnęłam się w mroczny, a jednocześnie fascynujący świat stworzony przez autorkę. Opowieść łączy elementy fantasy z głębokimi emocjami, a styl pisania Stelli Tack jest niezwykle plastyczny – każdy opis pozwala nam przenieść się do wykreowanego przez nią uniwersum. Plusem tej części jest tempo; dynamiki dodają sceny walk oraz sam turniej, podczas którego przedstawionych zostaje wiele wątków pobocznych, istotnych dla fabuły. Zabrakło mi niestety Lore, który był moim ulubieńcem w pierwszej części. W tej książce jest go zdecydowanie za mało, ale te sceny, w których się pojawia, uważam za najlepsze. Falco natomiast wydaje się dość nijaki, co mnie irytowało, ponieważ psuje to odbiór całej historii.
Poprzednią część określiłam jako guilty pleasure, więc nie miałam wielkich oczekiwań co do tej książki i nie zawiodłam się. Mimo kilku mankamentów uważam, że spędziłam z nią miło czas i z pewnością sięgnę po zakończenie serii.