Cytaty z książki "Biała królowa"

“(...)[mężczyzna]ją opuścił, gdyż nie potrafił sobie poradzić z dwoistością jej natury - nieszczęsny nie wiedział, że wszystkie niewiasty są takie właśnie: rozdarte.”

“(...) niewiasta rzeczywiście jest odmienną istotą. Choć słaba jak chłopię, nie jest chłopięciem. Choć uczuciowa niczym głupiec, nie jest także głupcem. Choć potrafi długo chować urazę, nie sposób o niej powiedzieć: nikczemna. Ani też: święta, choć przejawia czasem wspaniałomyślność. Nie opisuje jej żadna z cech przynależnych męskiemu rodowi. To po prostu niewiasta. Byt sam w sobie.”

“On poprzysiągł , że da jej wszystko, pozwoli na wszystko, czego tylko zapragnie, jak często czynią zakochani na zabój mężczyźni. A ona uwierzyła mu wbrew własnej intuicji, jak często się zdarza zakochanym niewiastom.”

“- Pragnę go bardziej niż życia.(...)
- Och, nie mów tak, córko(...) Nic na tym świecie nie liczy się bardziej niż życie. Musisz się jeszcze wiele nauczyć i wiele doświadczyć, skoro jeszcze tego nie wiesz.”

“Prawdziwa tragedia Meluzyny, w jakimkolwiek języku opowiedzana, na jakąkolwiek melodię zaśpiewana, zasadza się na tym, że mężczyzna obiecuje więcej, niż może dotrzymać, niewieście, której nie jest w stanie zrozumieć.”

“Edward prowadzi takie życie, jakby miał nie dożyć jutra. Ryszard takie, jakby nie zależało mu na tym, co będzie jutro. Jerzy zaś hołduje przekonaniu, że jutro zwyczajnie mu się należy i ktoś powinien podsunąć mu je pod nos.”

“(...) nie ma znaczenia, iż żona jest na poły wodną istotą, a mąż cały człowiekiem. Jeśli łączy ich prawdziwa miłość, wtedy nic – ani Natura, ani nawet sama Śmierć – nie jest w stanie ich rozdzielić.”

“- Tylko głupiec nieczego się nie boi, Edwardzie. Odważnego poznaje się po tym, że wie, co to strach, i umie się z nim zmierzyć.”