Bezwład

Do przeczytania i zapomnienia. Naiwny odmóżdżacz, jak pierwszy tom..., a jednak przeczytałam drugi. Trzeci też przeczytam. Tak więc wzbudza ciekawość. Nie wiem co to za ciekawość. Może taka złośliwa, żeby sprawdzić co jeszcze bardziej naiwnego autorka wymyśli.
Niby artykuły prasowe prawdziwe, ale jakoś nie wierzę w nic z tej bajki. Nie podoba mi się przekaz.
Cóż, sama widzę, że sprzeczna ta moja opinia. Zabiorę się więc od razu do trzeciego tomu, żeby... mieć to wszystko już za sobą ;)

“Bezwład” to bezpośrednia kontynuacja “Krwawego kwiatu” i w tym przypadku radziłabym trzymać się zalecanej kolejności. Wydaje mi się, że bez znajomości poprzedniego tomu będzie ciężko odnaleźć się w fabule.

Pokrótce przypomnę, co już się wydarzyło.
Główna bohaterka to 24-letnia Sara, która przeżyła gwałt oraz śmierć ukochanego ojca. Wyjeżdża do Sztokholmu, znajduje świetną pracę i nowych znajomych. Dręczą ją koszmary i wydaje jej się, że jest obserwowana. Wszyscy zdają się być podejrzani i nie wiadomo ile w tym prawdy, a ile urojeń znękanego umysłu.

“Bezwład” to thriller psychologiczny z lekkim zacięciem politycznym.

Sara postanawia zostać w Sztokholmie. Przeprowadza się do nowego mieszkania i zmienia pracę. Mimo tych zmian wciąż miewa koszmary a poczucie, że jest obserwowana, nie znika. Nie wie też, komu może ufać. W jej najbliższym otoczeniu znowu mają miejsce dziwne wydarzenia, a jej rodzinie grozi poważne niebezpieczeństwo. By chronić najbliższych, Sara musi jak najprędzej odkryć prawdę,

Jak dowiadujemy się z poprzedniej części, ojca Sary szczególnie zajmowały afery na najwyższych szczeblach władzy. Notatki te są autentyczne i opisują głośne polityczne skandale, które niegdyś wstrząsnęły Szwecją. Ktoś zainteresowany tym krajem i jego historią, może stąd wyciągnąć "smakowite kąski". Z wielu doświadczeń wiemy, jak bardzo niebezpieczna bywa władza, w rękach nieodpowiednich ludzi. Nie ma państwa i jego rządzących, którzy by jej nie...

„Bezwład” autorstwa Louise Boije af Gennäs od Wydawnictwa MOVA to absolutnie wciągająca druga część trylogii.

Pierwszy tom to „Krwawy kwiat” i warto zacząć od pierwszego tomu, gdyż jest świetny i warto wiedzieć, jak się wszystko zaczęło. A na trzecią część... już czekam 😊

Tajemnica utajnionego raportu z sekcji zwłok ojca Sary!

Tajemniczy staż, a następnie jeszcze bardziej tajemnicza propozycja nowej pracy!

Tajemnicza sąsiadka, niszczone dokumenty i upiorne rysunki świecące w ciemności w mieszkaniu… a to dopiero początek…

Permanentny lęk towarzyszący głównej bohaterce Sarze udziela się nam od pierwszej strony książki. To książka gęsta, wypełniona treścią po brzegi. Zarówno bieżące wydarzenia w firmie konsultingowej jak i domu rodzinnym, jak i rozszyfrowywanie tajnych dokumentów gromadzonych przez ojca.

Czy komuś można ufać? Czy przyjaciele są prawdziwymi przyjaciółmi? Czy wszystko jest zaprojektowane przez tajemniczych prześladowców? Czy rodzina jest bezpieczna? Czy postaci z przeszłości (pojawiające się w milczeniu i zapalające ostrzegawcze światło w zmęczonym umyśle bohaterki) to tylko wymysł wyobraźni… efekt traumatycznych przejść? Czy realni prześladowcy?

Książka o byciu w potrzasku, o bezwładnym spadaniu i o przeświadczeniu, że świat jednostki się kończy… wielkiej bezsilności w walce z przeciwnikiem bez twarzy, bez tożsamości.
...