Beringer i nieustający gniew

Beringer i nieustający gniew jest pierwszym większym utworem powieściowym Fuchsa. Ukazuje on nam codzienność Republiki Federalnej Niemiec na początku lat sześćdziesiątych, widzianych oczami młodego dziennikarza. Tytułowy bohater próbuje odnaleźć w niej swoje miejsce. Konfrontując otaczającą go rzeczywistość ze wspomnieniami z lat dziecinnych i wczesnej młodości, spostrzega, że właściwie nic się tutaj, mimo klęski hitlerowskich Niemiec, nie zmieniło, że społeczeństwo, mimo wstrząsu wywołanego tą klęską, w dalszym ciągu rozumuje tymi samymi kategoriami, że w gruncie rzeczy nie wyciągnięto wniosków z minionego czasu, a "rozrachunek z przeszłością" sprowadza się do zapomnienia o tym, co w tej przeszłości niemiłe. Najważniejszy dla ludzi jest porządek, ustabilizowane życie i wspinanie się po kolejnych szczeblach do coraz większego dobrobytu. Beringer pojmuje, że aby przezwyciężyć przeszłość, nie wolno o niej zapominać, lecz trzeba zrozumieć przyczyny, jakie ją wywołały, i postępować tak, by historia nie mogła się powtórzyć. Czuje się niejako oszukany przez społeczeństwo. Jego gniew każe mu się zbliżyć do ludzi czujących podobnie jak on. Nawiązuję więc kontakt z ruchem studenckim i robotniczym, interesuje się kwestiami społecznymi. Tak zaczyna Beringer poszukiwać dróg wiodących do zmiany istniejącego stanu rzeczy. Czy je znajdzie?...