Opinia na temat książki Baca

Jeśli jest wśród Was ktoś, komu nigdy sufit nie spadł na głowę, to zazdroszczę. Czasami wali się cały świat i stawiamy sobie pytanie, co dalej?
Dokładnie przed takim dylematem staje Kasia, bohaterka książki. Nic już nie ma smaku, zapachu i koloru. Za to każdy dzień jest pasmem bólu. Straciła swoje dotychczasowe życie, zaufanie do najważniejszej osoby, marzenia... Jak pisać swoją historię dalej gdy w głowie jest tylko jedna myśl, wejść pod kołdrę i spać.
Kasia próbuje znaleźć ukojenie w domu i towarzystwie babci, w otoczeniu gór i wspomnień o dziadku. Musi posłuchać co jej w duszy gra, odnaleźć to, co utraciła w sobie samej, tylko czy ma na to szansę?

Autorka tak prawdziwie oddała emocje bohaterki, że i ja je poczułam, miałam ochotę Kasię przytulić. Jednak nie tylko to jest zasługą debiutanckiej powieści Sylwii. Udało jej się zabrać mnie w góry i oczarować plastycznymi opisami. Wszystko to pięknym językiem, lekkim, malowniczym.

Jest również element nienamacalny, drugi bohater z legend i wierzeń. Świat realny przenika się z tym, którego nie widać, który zdaje się być tylko dla wtajemniczonych. Jakkolwiek Autorka wykonała to połączenie w świetnym stylu, to cała ja krzyczałam chcę już wracać do tego czego mogę dotknąć, chcę móc to odnieść do tego co jest mi w pełni znane. Jednak czy ta wycieczka jest minusem? Zdecydowanie nie! Mi samej zabrała trochę realizmu, ale czyż literatura nie jest w końcu magią?
Podsumowując, to świetny debiut i jestem niezwykle ciekawa co będzie dalej Sylwio 😀