„Avidya” to zbiór 40 wierszy, ułożonych chronologicznie, z załączonymi datami powstania; różnego pochodzenia i wagi; w miarę możliwości klasycznych. Napisane jako samodzielne, nie wskazują żadnej drogi. Avidya to niewiedza. W starej filozofii indyjskiej, niewiedza na swój udział w tym, że świat istnieje, oraz w tym, że to niekoniecznie dobrze. Dla autora, niewiedza związana jest po prostu z uprawianiem filozofii.