Astronautka

Obok “Astronautki” S.K. Vaughn jakoś nie mogłam przejść obojętnie - może dlatego, że z opisu wyczułam, że w tle będzie w niej coś z thrillera? I faktycznie trochę jest. Jest to historia May, kapitanki statku kosmicznego, który udał się na księżyc Jowisza z misją poszukiwania życia. May budzi się w kapsule hibernacyjnej i okazuje się, że jest na statku sama. I właśnie ten wątek serwuje nam napięcie, które przypomina thriller - zagadka losów jej załogi, próba dojścia do tego, co się wydarzyło, że wszyscy zniknęli, a później walka May o zwyczajne przeżycie w kosmosie dostarcza sporo absorbujących emocji, czytelnik szybko angażuje się w lekturę i kibicuje May, by mimo braku pomocy, jednak sobie poradziła. Historia bazuje na tym co znamy - są dobrzy i źli, są ci, którzy działają dla większego dobra, jak i własnych korzyści. Są momenty wręcz melodramatycznie filmowe, są sceny, które chętnie zobaczyliśmy na dużym ekranie. Ale to się w tej historii zwyczajnie sprawdza - to książka, która w stu procentach odrywa nas od tego co tu i teraz, przenosi do innego świata i choć dalej to ludzie i ich zachowanie nas interesuje, to jednak rozgrywa się ono w całkiem innych niż na co dzień okolicznościach, co nadaje lekturze ciekawego charakteru, tej cechy inności, która sprawia, że z przyjemnością pogrążamy się w ten świat. Oczywiście są i tematy ciągle nam bliskie - prócz science fiction i thrillera, to też powieść obyczajowa, historia związku May i jej męża, naukowca NASA, który teraz na ...

Pierwsza załogowa misja na Europę - księżyc Jowisza. Na pogrążonym w ciemności, uszkodzonym statku budzi się May - jedyna ocalała z katastrofy, nie pamiętająca ostatnich miesięcy życia. Pomóc jej może tylko mąż - naukowiec z NASA - z którym May pozostaje w niejasnych relacjach. Nie wszystkim jednak jest na rękę jej powrót do domu...

SF kojarzy mi się zwykle albo z historiami z zaawansowanymi naukowo teoriami albo gwiezdnymi przygodami typu Star Wars. "Astronautka" mnie pod tym kątem miło zaskoczyła swoją odrębnością i oryginalnością pomysłu. Tutaj bezkres kosmosu jest równie zajmujący, jak zagmatwane rejony ludzkiego wnętrza i skomplikowanych relacji.

Podobała mi się zmienna dynamika akcji. Były tu momenty refleksyjne, gdzie razem z May celebrujemy samotność w kosmicznej przestrzeni, skłaniającą do głębokiego zastanowienia nad istotą życia. Były momenty retrospektywne, przedstawiające szerszy obraz przeszłości głównej bohaterki i okoliczności zbudowania i rozpadu małżeństwa. A były, szczególnie pod koniec, chwile emocjonującej akcji, walki o każdy oddech i sekundy życia.


W interesujący sposób zostały ukazane emocje bohaterów w pryzmacie napiętych, nierozwiązanych konfliktów. Silnie wyczuwalna jest tu wzajemna tęsknota i wygaszone, choć wciąż tlące się namiętne uczucie. Jednocześnie bezradność i nieumiejętność dialogu oraz tak wielkie kłody rzucane wzajemnie pod nogi, że odbudowa tego, co było na początku wymaga tytanicznej pracy. Zastanawi...

„Astronautka” S.K. Vaughn to porywająca mieszanka science fiction i thrillera, która wciąga od pierwszej strony. Akcja książki rozgrywa się w niedalekiej przyszłości, w 2067 roku, gdzie kapitan May Knox budzi się na uszkodzonym statku kosmicznym, nie pamiętając wydarzeń, które doprowadziły do katastrofy. Sama na pokładzie, z jedynym towarzyszem w postaci sztucznej inteligencji, May musi odkryć prawdę o tym, co się stało z jej załogą oraz znaleźć sposób na powrót na Ziemię.

Fabuła jest pełna napięcia i tajemnic, a sposób, w jaki autor przeplata retrospekcje z teraźniejszością, dodaje głębi postaciom i ich relacjom. Emocjonalne wątki związane z osobistymi dramatami May i jej męża, Stephena, który na Ziemi stara się jej pomóc, wprowadzają dodatkową warstwę do tej kosmicznej przygody.

Vaughn umiejętnie balansuje między intensywną akcją a chwilami refleksji, tworząc książkę, która nie tylko trzyma w napięciu, ale także skłania do głębszych przemyśleń. „Astronautka” to znakomita lektura dla każdego, kto szuka wciągającej opowieści łączącej elementy science fiction z emocjonalnym ładunkiem. Jeżeli lubisz kosmiczne przygody z nutą thrillera, to książka zdecydowanie jest dla Ciebie.

... W mroku twój głos mnie ocali...

Debiuty literackie to coś co uwielbiam i chętnie wam je przedstawiam.
Dzisiaj coś innego niż czytam, ale tak skutecznie skusił mnie opis, że musiałam przekonać się o co tyle szumu.

Boże Narodzenie, rok 2067
Na uszkodzonym i pogrążonym w ciemnościach statku kosmistycznym Hawking II przebywa jedna osoba. Jest to komandor Maryam"May"Knox i to ona jako jedyna przeżyła pierwszą załogową misję.
Pomoc może jej tylko mąż, który kierował całą misją z Ziemi, a któremu to ona złamała serce. Niestety teraz on znajduje się w niebezpieczeństwie i nie jest świadomy tego, że nie każdy pragnie, by May wróciła na Ziemię.
Czy, aby napewno jest na statku sama?
Czy uda jej się wygrać walkę o własne życie?
"Astronautka" to bardzo wciągający debiut. Autorka miała ciekawy pomysł na historię, a okoliczności i "Cicha noc" dodają nie tylko smaczku, ale stwarzają dodatkowo klimacik, który towarzyszy podczas całej powieści. Zabrakło mi trochę więcej zaskoczenia i tego czegoś co wywoła ciarki na ciele.
Jednak w ocenie końcowej jestem na tak i książkę polecam.

Pierwsza misja załogowa na Europę – księżyc Jowisza - w celu pobrania próbek i gromadzenia danych, a także zapewnienia sławy, rozgłosu i miejsc w podręcznikach do historii. Co może pójść nie tak?

Kapitan Maryam „May” Knox budzi się ze śpiączki na opustoszałym statku. Nie pamięta znacznej części ostatnich miesięcy, nie wie co stało się z pozostałymi członkami załogi ani w jaki sposób awarii uległ Hawking II, którym miała dowodzić i bezpiecznie powrócić na ziemię. Opar niepamięci spowija także tajemniczą chorobę, której ofiarą padła May i karygodne wręcz dziury w logach SI. Kapitan musi szybko się opanować i zacząć działać inaczej ona również zginie w kosmicznej próżni.

Czy May uda się powrócić do domu? Czy mając do pomocy tylko sztuczną inteligencję i odległego od setki kilometrów męża naukowca pani kapitan zdoła naprawić statek i odkryć kto stoi za jego zniszczeniem?

Autor - S.K.Vaughn czyli tak naprawdę Shane Kuhn, bo to on kryje się pod okładkowym pseudonimem, w swojej powieści mocno wybiega w przyszłość. Boże Narodzenie roku 2067 jawi się jako świat jednocześnie niezmieniony i drastycznie inny. Choć ludzi nękają te same problemy co dziś, to technika (w ograniczonym zakresie) mocno poszła do przodu. Pierwsza załogowa misja na Europę przenosi czytelników w mroczną, niegościnną próżnię kosmosu i do prywatnych biur NASA, gdzie jak łatwo się domyśleć, rządzą pieniądze i polityka.
...

„Astronautka” S.K. Vaughn przenosi nas do 2067 roku, gdzie kapitan May Knox budzi się na uszkodzonym statku kosmicznym, nie pamiętając wydarzeń, które doprowadziły do katastrofy. W towarzystwie jedynie sztucznej inteligencji musi odkryć, co stało się z jej załogą, a przede wszystkim znaleźć sposób, by wrócić na Ziemię. Intrygujące? Dla mnie bardzo! Jednak trzeba przyznać, że duży potencjał, który tkwi w tej mieszance science fiction i thrillera, nie został w pełni wykorzystany. Dlaczego? Już wyjaśniam.

Vaughn próbuje balansować między akcją pełną napięcia i tajemnic, a osobistymi dramatami May oraz jej rozterkami życiowo-sercowymi. Niestety, to drugie wysuwa się na pierwszy plan, a cała ciekawa akcja rozgrywająca się w kosmosie staje się jedynie tłem dla emocjonalnej warstwy, którą autorka bardzo starannie rozbudowała. Po thrillerze – zwłaszcza po jego opisie – spodziewałam się czegoś zupełnie innego: genialnej intrygi, od której nie będę mogła się oderwać, oraz niesamowitej akcji, która nieustannie będzie mnie zaskakiwać. Owszem, książka mnie wciągnęła, ale z zaskakującą akcją było już gorzej.

„Astronautka” to książka, w której muszę przyznać, że pomysł na fabułę jest z całą pewnością oryginalny, a warstwa emocjonalna skłania do głębszej refleksji. Może nie jest to super thriller, na który tak mocno liczyłam, ale na pewno nie jest to zła książka. Sądzę, że gdybym podeszła do niej bez żadnych oczekiwań...