Assassin's Creed: Czarna bandera

Po przeczytaniu Bractwa oraz Renesansu czas przyszedł dla mnie, aby sięgnąć po Czarna Banderę.
Czwartą cześć serii gier, o Assassynach, kocham całym sercem — ogrywałam nie raz, ani nie dwa. Czas przyszedł teraz na książkę.

Dostajemy historię Edwarda Kenwaya, który był wychowywany na handlarza suknem, w rodzinie, gdzie przechodzi to z ojca na syna i tak dalej.
Sam główny bohater jest aroganckim młodzieńcem, którego marzeniem jest posiadanie niezliczonego bogactwa i zapewnienie dobrego życia swojej rodzinie. Dlatego zostaje piratem, aby dobyć się bogactw. Od wieśniaka do pirata. Niestety świat na morzu rządzi się własnymi prawami i jak to zwykle bywa, coś idzie nie tak. Edward zaczyna się gubić we własnym życiu.
Z dalszym przebiegiem książki główny bohater zaczyna uczyć się na błędach, przy okazji wplątując się przypadkowo w wojnę pomiędzy Assassynami a Templariuszami.

Sama opowieść jest napisana lekko i zaskakująco dobrze. Bitwy, czy samo przeskakiwanie pomiędzy wątkami z piratami, a Assassynami wychodzi autorowi bardzo dobrze. Można się wczuć w akcję, czy też łatwo odnaleźć pomiędzy danymi czynnościami głównego bohatera, Tak samo rozwinięcie wielu wątków z gry, które nie miały okazji rozwinąć skrzydeł.

Jednak są też te złe strony medalu. Jest wiele scen, które powinny wyciskać łzy czy doprowadzać do rozmyśleń, czy konkluzji. Zamiast tego dostajemy płytkie dodatki do fabuły, które w sumie dodają nam tylko nowe informacje i zapominamy...

zukałem czegoś lekkiego, na totalne zmęczenie i relaks. Wybór padł na pozycję opartą na popularnej serii gier, w którą oczywiście grałem. Oczekiwania nie były wysokie. Poprzednie książki czytałem i mam wobec nich mieszane odczucia. Jak jest w tym przypadku?

Słabo. Głównym bohaterem jest Edward Kenway, Anglik, który opuszcza ojczyznę w celu zdobycia łatwych pieniędzy na Karaibach, aby zapewnić byt swojej rodzinie. Konsekwencją jego decyzji jest piractwo, a pożądanym łupem Obserwatorium, pradawny artefakt pozwalający obserwować dowolną osobę na świecie. Tyle o fabule.

Główną zaletą serii AC jest klimat. Tutaj go zabrakło. Nie znajdziecie w niej zatracenia, nucenia pod nosem szant, nawet nie ma potrzeby sięgnięcia po rum! :( Zdaję sobie sprawę, że przeniesienie wrażeń i emocji z gry na książkę jest karkołomnym zadaniem, niemniej przy szóstej części autor mógłby wyciągnąć trochę wniosków.

Bohaterowie są obojętni, pozbawieni charyzmy. Ich przygody, które angażowały podczas rozgrywki, w książce są mdłe, bez wyrazu. W czasie czytania ciężko było skupić myśli i raz jeszcze zatracić się w historii.

Jedynym pozytywem był początek i zakończenie, czyli rozbudowanie historii Edwarda. Autor pokazał motywy prowadzące go na drogę korsarstwa i piractwa, oraz domknięcie wątków, których zabrakło w grze. Pytanie tylko czy warto sięgać po książkę dla raptem 50 stron?

Nie.

...