Monografia ukazuje w porządku chronologicznym poszczególne etapy twórczości Niesiołowskiego, począwszy od jego studiów pod kierunkiem Wyspiańskiego, Axentowicza i Mehoffera na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, poprzez związek z Grupą Pięciu, formistami i Rytmem oraz Wileńskim Towarzystwem Artystów Plastyków i Uniwersytetem Stefana Batorego w Wilnie. Duża część wydawnictwa skupia się na prezentacji dorobku Niesiołowskiego na tle toruńskiego środowiska artystycznego, z którym związał się w 1945 roku.