Aporie architektury to zbiór dziesięciu esejów poświęconych filozofii architektury. Rozległość czasowego horyzontu – od labiryntu Dedala do współczesnej wspinaczki po budynkach – wynika z różnorodnych praktyk architektonicznych, które czerpiąc z tradycji, otwierają się na współczesne interpretacje. Motywem przewodnim książki Gabrieli Świtek jest myślenie o architekturze – nie w kategoriach inżynierii, lecz w ramach dyscyplin badających meandry kultury.