Apokalipsa Z: Mroczne dni

Pierwsza część powieści pana Loureiro - pomijając jeden szalenie naiwny zabieg (bohater kupuje panele słoneczne tuż przed Apokalipsą Zombie - ,,przypadek? nie sądzę'') - była generalnie świetna. Autor umiejętnie stopniował poczucie wszechobecnego zagrożenia, osaczenia, pułapki.

Natomiast drugi tom... przyznam, że wprowadzenie wątków pobocznych było zabiegiem w jego wykonaniu koszmarnym. To znaczy: jestem w stanie jeszcze zrozumieć potrzebę opisu dramatu siedemnastolatki, która (znowu) zostaje zdana na samą siebie. Ale, na kły Dzika Lata, do tej pory jestem pod wrażeniem bezsensowności rozdziału (tak, rozdziału!) poświęconego zombiakowi o uroczym imieniu Jaime. Podejrzewam, że Loureiro chciał w ten sposób niejako oswoić zagrożenie, które sam sobie stworzył w pierwszym tomie - chciał nadać mu cechy ludzkie, bo zaczęło się robić nieprzyjemnie (zrozumcie: jakże to tak? gnijący trup chodzi po ulicach, bez świadomości, bez myśli? a gdyby tak dać mu cząstkową świadomość? może byłoby bardziej dramatycznie? może skłoni to czytelnika do refleksji nad własnym życiem? może sprawi, że poczuje współczucie wobec tych istot?).
Cóż. Nie wyszło to, w każdym razie.

Teraz boję się, że Loureiro pod koniec - w ramach ,,happy endu'' - w cudowny sposób wyleczy wszystkie zombie, które opanowały świat i wszyscy razem stworzą wspaniałą ludzką rodzinę.

Idąc za ciosem, wziąłem na warsztat drugą część Apokalipsy Z. Fabuła rozpoczyna się mniej więcej w tym samym miejscu gdzie skończyła się część pierwsza, więc cieszę się, że nie robiłem przerwy pomiędzy tymi książkami.

Zmieniła się nieco forma przedstawienia fabuły. Zniknęły zapiski z dziennika, a wraz z nimi daty i godziny. W pewnym momencie akcja zaczyna być prowadzona dwutorowo, dzięki czemu mamy szersze spojrzenie na sytuację. Sama akcja nie zwalnia tempa, wręcz przeciwnie. Momentami miałem wrażenie jakby Manel Loureiro rzucał coraz więcej kłód pod nogi swoim bohaterom. I kiedy już myślałem, że teraz musi nastąpić chwila oddechu, teraz już z górki - nic bardziej mylnego - leciały kolejne. Ach ta złośliwość.

Ogólnie, bawiłem się doskonale i kończąc drugi tom nie mogłem doczekać się trzeciego, a ten mam już w zasięgu ręki. Apokalipsa zombie jeszcze trwa.

Dużo wolniej się rozkręcała, ale jak już się rozkręciła, to na dobre. I za szybko się skończyła. W związku z tym, że apokalipsa z zombie w roli głównej mnie przeraża, bardzo się denerwowałam, jak czytałam tą książkę ( i poprzednią też) ;) Oczywiście nie wszystko mi się podobało, np. wprowadzenie postaci kobiecych, bo jakoś nie potrafię, mimo, że sama jestem kobietą, czytać książek o tej tematyce jeśli jedną z bohaterek jest kobieta. Pamiętam, że w The Walking Dead też mi przeszkadzały niektóre dziewczyny. Poza tym książka niezła, czekam teraz, żeby mi ktoś pożyczył tom trzeci.