Opinia na temat książki Ania ze Złotego Brzegu

Zabrałam się za tę książkę mając dwadzieścia lat, zupełnie wtedy nie zaskoczyło, więc pomyślałam - dam sobie czas, może jeszcze jestem za młoda. Od tamtej pory minęło już trochę czasu, ale efekt pozostał ten sam.

"Ania ze Złotego Brzegu" to już nie marchewkowłosa, roztrzepana dziewczynka, to zupełnie inna osoba. Na pierwszy plan wychodzą problemy jej dość licznego potomstwa, z którym ja się w ogóle nie jestem w stanie zaprzyjaźnić. Czytanie głównie o wychowywaniu dzieci i prowadzeniu domu to nie dla mnie.

"[...] - Nie lubię kotów. Na przykład taki Alden Churchill ma tylko jedna wadę - przepada za kotami. Bóg jeden raczy wiedzieć, skąd mu się to bierze... Oboje jego rodzice nie cierpieli tych zwierząt.
- W takim razie on musi być wyjątkowo rozsądnym młodzieńcem.
- Rozsądnym? Raczej tak, z wyjątkiem upodobania do kotów i zainteresowania ewolucją... To kolejna rzecz, której na pewno nie odziedziczył po matce".

Upodobanie do kotów i zainteresowanie ewolucją... faktycznie, można się załamać poziomem takiego człowieka :)