Opinia na temat książki Almond

Książka o nastolatku, który choruje na aleksytymię - zaburzenie, które utrudnia odczuwanie radości, smutku czy strachu. Yunjae jest inny i każdy to zauważa, przez co musi znosić nieprzyjemne sytuacje. Mieszka z babcią i mamą, które za wszelką cenę próbują pomóc chłopakowi w pojmowaniu uczuć. Rozwieszają po całym domu karteczki z napisami "śmiech" lub "płacz". Chłopak dopytuje, co powinien czuć w danych sytuacjach i próbuje wymusić je na sobie, aby nie wzbudzać jeszcze większej kontrowersji wokół siebie. W dniu jego szesnastych urodzin jest świadkiem tragedii, która dotyka jego babcię i mamę. Zostają one ofiarami napadu, a Yunjae nie wiedząc jak się czuć, po prostu beznamiętnie się patrzy. Dalszą opiekę nad chłopakiem sprawuje piekarz zwany doktorem Shim.

Los poznaje ze sobą nic nie czującego chłopaka - Yunjae oraz aż za bardzo czującego - Gona. Pomimo początkowej niechęci chłopców łączy coś niesamowitego, a ich relacji nie zniszczy byle co.

Książka jest przepełniona emocjami oraz przemyśleniami bohatera. Przepięknie pokazane jest jak Yunjae każdego dnia uczy się nowych emocji i próbuje nie odstawać od społeczeństwa, mimo że nie jest to takie proste z jego przypadłością.

Relacja Yunjae i Gona pokazuje jak bardzo możemy się różnić, ale ciekawość i chęć wysłuchania zawsze będzie nas łączyć.

Ta historia bardzo mnie poruszyła. Pokazuje, że Yunjae stara się być empatyczną osobą, mimo że nie jest w stanie. Przypomina mi to trochę nasz świat, tylko że sytuacja jest odwrócona. Tutaj mamy zdolność odczuwania emocji, ale dużo osób o tym zapomina i zaczynamy być strasznie obojętni na innych.

⭐⭐⭐⭐⭐/5