Opinia na temat książki Accelerando

Powieść po raz pierwszy wpadła mi w ręce jakieś dziewięć lat temu i już wtedy było pewne że jeszcze nie raz do niej wrócę, ponieważ jest to niesamowita książka która będzie aktualna właściwie bezterminowo. Ogólnie mówiạc - moja ścisła czołówka twardego sf, a trzeba ostrzec że Stross karmi tu nim czytelnika porządnymi, gęstymi łychami. Accelerando to stopniowe przyspieszenie tempa, termin używany głównie w notacji muzycznej, tutaj pisarz posługuje się nim do określenia przyspieszenia tempa rozwoju technologicznego oraz wynikających z tego zmian dla ludzkości. Wysuwane przez pisarza daleko idące ekstrapolacje są trzeba przyznać, niepokojąco prorocze, ponieważ sporo nawiązujących do nich - choć dopiero "raczkujących" - porównań, jest doskonale widocznych już dziś. Już na początku, kiedy poznajemy jednego z głównych bohaterów, Manfreda Macxa, technologia jest na tyle do przodu, że człowiek właściwie w każdej dziedzinie operuje korzystając z tzw. Pasma (sieć) oraz z powiązanych z jego "metakorą" urządzeń i cyber ulepszeń. Podrasowana w ten sposób świadomość osiąga spektakularne efekty. W pewnym momencie mamy nawet obraz Manfreda, który pozbawiony będących oknem na cyber-świat specjalnych okularów, staje się ułomnym, niezdolnym właściwie do niczego 30 letnim "mięchem". Nie będę się tu jednak skupiał szczegółowo na fabule. Sporo ekstrapolacji dotyczy również rozwoju ekonomii. Korporacje stają się wirtualnymi bytami, coraz częściej i coraz bardziej
samoświadomymi i co za tym idzie coraz mniej przewidywalnymi. Następuje technologiczna osobliwość, człowiek przestaje sprawować nad nią kontrolę gdyż postẹp jest zbyt szybki a moc obliczeniowa dla nieuzbrojonego mózgu już nieosiągalna. Co pewien czas Stross zatrzymuje się na moment i robi coś z rodzaju podsumowania na dany moment, określając poziom gęstości obliczeniowej dla rozumnej materii układu
słonecznego. Stosuje tu stale rosnącą wielkość MIPSów na gram materii (milion instrukcji na sekundę). Jako jeden z niewielu pisarzy sf, stosuje też w fabule pojęcie komputronium, masy programowalnej materii w skład której wchodzą chmury drobnych nanokomputerów, które pracują
na całym układzie słonecznym. Kolejny skok
doprowadza do uzyskania przez układ słoneczny samoświadomości i, jak to ujął Stross "myśl wreszcie wyzbywa się ograniczeń kiloton szarego tłustego mięcha pochowanego w ludzkich czaszkach. Fizyczność staje się przeżytkiem a śmierć przestaje być problemem, gdyż transfer osobowości - Ja jest już jak najbardziej możliwy. Przyznać trzeba, wizje przyprawiające o zawrót głowy ale w końcu tytuł Accelerando zobowiązuje - fabuła dosłownie pędzi coraz szybciej i odważniej do przodu. Gdzieś pomiędzy tymi wszystkimi rewolucjami znalazło się też miejsce na kontakt z obcym bytem. I tu z powodu wciąż istniejących ograniczeń dotyczących podróży międzygwiezdnych, pisarz wysyła na spotkanie swoich bohaterów nie w fizycznej postaci, ale jako transfer ich zmapowanych umysłów - osobowości zainstalowanych w miniaturowy statku kosmicznym wielkości puszki coli, pędzạcym z relatywistyczną prędkością. Od tej pory spora część fabuły toczy się w symulowanych, opartych
na transferach i kwantowych splạtaniach, środowiskach i światach. W Accelerando Charles Stross zasypuje czytelnika po uszy wyszukanymi i nietuzinkowymi pomysłami. Sporo terminologii opartej na informatyce i astrofizyce, ale czytając książkę ze zrozumieniem i odpowiednią dawką wyobraźni, czytelnik bierze udział w pierwszorzędnej przygodzie sf. O książce można by napisać jeszcze wiele i to bez wgłębiania się w sama fabułę, sumując wszystko Charles Stross przedstawia tu wizję wciąż postępującego coraz szybciej rozwoju technologii oraz człowieka, który to ostatecznie się z nią zintegruje...i być może będzie to tak szybkie i naturalne, że nawet tego nie zauważy.