21 polskich grzechów głównych

Mam co do tej książki nieco mieszane odczucia. Pod niektórymi rozdziałami mogłabym się podpisać wszystkimi kończynami, zarówno "nibypaństwo" jak i "wyrodne państwo" to sama, niestety, prawda. W wielu innych przypadkach także zgadzam się z autorem, który bardzo dobitnie piętnuje nasze wady, czy grzechy i polecam lekturę każdemu, bo myślę, że każdy może w niej znaleźć coś dla siebie. Ale....
No właśnie, ale. Są pewne stwierdzenia, które mnie gryzą, które mi przeszkadzają, z którymi się nie zgadzam i z tego wynika fakt, że książka jest dobra, ale nie rewelacyjna czy wybitna.
Pewnie ma tu wpływ mój "grzech jedności narodowej" (no, może nie narodowej, ale jednak), z uwagi na który jeśli nie zgadzam się z częścią przemyśleń autora, to dystansuję się od całości. ;)
Ale jak się zgodzić np. ze stwierdzeniem z rozdziału "kultura dezinformacji", gdzie autor czepia się wywieszki "zakaz parkowania tyłem do budynku" i domaga doprecyzowanych wyjaśnień, dlaczego niby taki zakaz? Może faktycznie wychowana w tej kulturze nie mam problemu z dopowiedzeniem sobie reszty, ale czy to rzeczywiście wymaga dopowiedzeń i nie jest oczywiste, że dzięki temu nie lecą ludziom bezpośrednio spaliny do okien? Potrzebne jest dodatkowe wyjaśnienie?

Czy fakt, że w placówkach publicznej służby zdrowia ściany są pomalowane byle jak, a w łazienkach nikt nie wykłada pachnących ręczników, a wstydzimy się tego przed obcokrajowcami, jest przejawem naszego autorasizmu? Czy może po prostu niedoinwe...