18 brumaire'a ludwika bonaparte to klasyka eseju politycznego. w tym pisanym z polemicznym zacięciem, przesyconym szyderczym poczuciem humoru, pełnym literackich i historycznych odniesień tekście karol marks analizuje mechanizmy polityczne i społeczne, które umożliwiły ludwikowi bonaparte wykorzystanie rewolucji lutowej 1848 roku i ogłoszenie się cesarzem.
esej marksa jest jednak nie tylko błyskotliwą analizą sytuacji we francji w latach 1848–1851 – to także opis pewnych stale powtarzających się w demokracji mechanizmów. dlatego nowe wydanie 18 brumaire’a poprzedzamy wstępem marka beylina, publicysty „gazety wyborczej”. beylin krytycznie czyta tekst marksa i zestawia go z piśmiennictwem epoki, szukając w nim odpowiedzi na pytanie o fenomen nowoczesnego populizmu i kondycję współczesnej demokracji.