Literatura Kobieca, Literatura męska ?

Typowo męską literaturą jest literatura noir. I jej ojciec Raymond Chandler. To to bólu męska literatura.

A dlaczego? Co w niej takiego męskiego? Nie znam jej.. :9 mógłbyś mi przyblizyć?

Chandler to ojciec tzw. Czarnego kryminału. Jego "synem" jest Philip Marlow. Cyniczny, zawsze na wpół pijany detektyw, który już dawno stracił złudzenia co do świata. Skorumpowana policja, urzędnicy, fałszywe zlecenia, przestępcy to codzienny świat tego pana. Piękne, ale i groźne kobiety. Jest on cynikiem ale szlachetnym. Warto przeczytać: "Żegnaj laleczko, "Długie pożegnania", 'Głębokisen" i "Siostrzyczkę". Wszystkie zresztą świetnie sfilmowane. Jest później Sam Spade, ten od "Sokoła Maltańskiego". A z nich idą wszyscy zbacy-cynicy literatury: Mordimer Piekary, Geralt Sapkowskiego, Gamedec Przybyłki, Mallory Resnicka, Hartigan Millera i legion innych. To jest twarda, męska lektura. Pozdrawiam.

Dla mnie męską literaturą wydawała się seria o Czarnej Kompanii Cooka, ale wiem, że czytają i lubią ją panie (pozdrowienia dla Enedtil:-)) oraz Malazjańska księga poległych. Z Polskich klimatów typowo męskie wydają mi się przygody Mocka w Breslau z serii Krajewskiego oraz proza Komudy. Moja żona raczej nigdy nie przeczytałaby powyższych, choć strawiła sagę Sapkowskiego.

No tak. Eberhard Mock i Jacek Dydyński to również dwaj twardzi faceci naszej literatury. I to również jest męska literatura.

Ja stawiam na męską literaturę... Jak mam czytać wszystkie och i ach w kobiecej to mnie trzęsie.... :D

Cóż kryminałów to ja za wiele nie czytują więc dlatego pewnie nie jest mi znana ta cześć " męskiej literatury" :-)

A czy mężczyźni czytają poradniki ?

A w jakim znaczeniu poradniki? Ja rok temu czytałem książkę o Jodze, nie wiem czy to zalicza się do poradników a w dzieciństwie lubiłem robić origami wg. stosownej książki :-)
Jeśli chodzi o poradniki w stylu: jak zrobić coś z niczego, jak poznać siebie lub osiągnąć sukces to owe omijam szerokim łukiem

No raczej myślałam właśnie o poradnikach typu: " Jak poderwać dziewczynę" , " jak nauczyć się całować " albo " jak dobrze wypaść u teściów...", bo skoro tych poradników tyle się namnożyło i nie mówię tu o tych kobiecych, to chyba jakieś zapotrzebowanie na nie jest. chyba,że to tylko kobiety kupują swoim mężczyzna a oni i tak ich nie czytują...

No to właśnie tego typu literatury zdecydowanie nie czytuje :-)
żonę poderwałem dekadę temu, całować się chyba umiem (reklamacji nie zgłaszano) a z teściami mam dobry kontakt :-))
Co do literatury kobiecej to żona namawia mnie do przeczytania "Kwiatu śniegu i sekretnego wachlarza" Lisy See, może kiedyś się skuszę.

A czy czytałeś " S@motność w sieci " ?

Nie ale widziałem film - komentarz chyba zbędny. Książkę opowiedziała mi z detalami żona, więc raczej nie przeczytam.

Acha, bo znam kilku mężczyzn, którzy ją przeczytali i zastanawiam się czy tą książkę tez by można zaliczyć do literatury męskiej... Tak co do filmu to komentarz zbędny, choć muzyka z filmu mi się bardzo podoba :-)

Temat troche umilkł, choć fany był... może ktoś jeszcze zechce się wypowiedzieć?

Właśnie czytam "Charakternika" Piekary i to zdecydowanie JEST powieść stricte męska...

Dlaczego tak uważasz ?

Bo "Charakternik" Piekary to opowieść o czasach gdzie liczyła się szabla i muszkiet w dłoni. A zwycięzcy też nie byli kryształowo czyści. Twardzi faceci w twardych czasach.

Acha no to wszystko wyjaśnia. I rzeczywiście to literatura męska jest :)

No i jest tam mnóstwo krwawych opisów pojedynków, rozpłatywania czerepów, palenia w twarz z krócic, przypalania węgielkami oraz demoniczny element fantastyczny czyli liczne cechy literatury przy której mdleją niewinne białogłowy.

Zapowiada się ciekawie :) muszę poszukać....

:D hihi nom to ja czekam na jakąś opinie po przeczytaniu

Ja nie robię takich podziałów, może dlatego, że nagle okazałoby się, że jestem mężczyzną, a przecież nie wyglądam. A z tego co piszą Maynard i frodo i widzę, że 'Charakternik' to pozycja w sam raz dla mnie. Niewiele rzeczy, o ile jakiekolwiek, cieszy mnie tak, jak malownicze acz pełnokrwiste opisy. Nie jestem z tych, co czytają o 'flaczkach' i się krzywią lub marszczą nos z niesmakiem. Natomiast tak zwanej literatury kobiecej właściwie w ogóle nie czytam. Może kiedyś przyjdzie taki okres, kiedy się nawrócę...

Trzymam kciuki za nawrócenie. A tak na poważnie to ja sadzę,ze taki podział jest dobry i potrzebny... :)

Ale tak naprawdę znam dużo więcej kobiet lubiących "literaturą męską" (prawie co trzecia), niż facetów czytających "literaturę kobiecą" ;-)

Oczywiście to nie jest tak, że nigdy nie sięgnęłam po żadną książkę należącą do literatury kobiecej. Czytałam coś Grocholi, Kosmowskiej, czy nawet zaznajomiłam się z dwoma częściami Bridget Jones... Uwielbiam Sagę o Ludziach Lodu, która w sumie jest raczej bardziej kobieca niż męska. Po prostu dużo lepiej bawię się i odpoczywam czytając jakiś fajny kryminał, powieść grozy czy coś z fantastyki. Po kobiecą literaturę, jeśli już, sięgam raczej z ciekawości, bo na przykład dużo dobrego czytałam lub słyszałam o danej pozycji, czy autorze. Zawsze jestem otwarta na nowe doświadczenia czytelnicze.

Bo faceci wstydzą się przyznać,że płaczą na Samotności w sieci albo czytają Dziennik Bridget Jones

A ciekawe który z panów obecnych nakanapie przeczytał powyższe pozycje? Może ktoś się przyzna...:-)
Mnie np. żona streściła ze szczegółami "Samotność..."

Ja czytałem i jedną i drugą. I jakoś od tego nie zmieniłem swojego targetu czytelniczego. A z literatury, którą nazywany umownie kobiecą, bardzo sobie cenię: twórczość Jane Austen, Emily Wharton ("Wiek niewinności" - powieść i genialną adaptację filmową) i powieści Emila Zoli (z jego wielkiego cyklu - "Nana" i "Dom mody").

Zgadzam się: Austen również czytałem