Grażyna Jeromin-Gałuszka - rozmowa nakanapie.pl

Witamy!

Pani Grażyno, czy dla Pani Bieszczady stanowią jakieś szczególne, wyjątkowe miejsce?

Czy z perspektywy pisarki, łatwiej jest uczynić głównym bohaterem swojej powieści mężczyznę, czy też trudniej, a może nie ma to większego znaczenia?

Czy obecnie bliższa jest Pani literatura czy film? Czy być może planuje Pani stanąć w przyszłości za kamerą, np. przy ekranizacji Pani książki:)?

Witam serdecznie
Lubię Bieszczady i często w nich bywam. Podczas jednego z pobytów trafiłam do knajpy po dawnym więzieniu. Nie było w niej nic szczególnego, jednak z miejsca zobaczyłam tam bohaterów swojej książki, a w głowie zaczęła się tworzyć historia.

Nie sprawiło mi żadnej trudności prowadzenie narracji z perspektywy mężczyzny, choć gdy zaczynałam, spodziewałam się, że będzie trudniej.

Literatura jest mi oczywiście bliższa, choć nie będę ukrywać, że chętnie bym zobaczyła na ekranie którąś ze swych historii. Pisząc, od razu widzę daną scenę w obrazie, ale za kamerą oczywiście nie stanę. Nie mam do tego przygotowania. Za to mogę napisać scenariusz. W każdej chwili.

magnolia2013 to mój poprzedni nick.

Witam serdecznie.

Czy ,,Magnolia'' ma w sobie jakiś ukryty bądź jawny przekaz?

Do jakiej grupy docelowej skierowana jest ta powieść?

Pisząc książkę, nie zakładam z góry żadnych przekazów: jawnych, czy ukrytych. Coś tam jednak w rezultacie wychodzi. Na przykład, że człowiek powinien mieć swoje miejsce na ziemi. I kogoś parę osób wokół siebie, na które może liczyć. Nawet jeśli są momenty, że nie chce ich znać.
Magnolia, to takie miejsce.

Podobnie. Siłą rzeczy wychodzi, że dla kobiet. Chciałabym, żeby przeczytali ją ludzi (kobiety i mężczyźni), którzy poważnie, ale z pewnym dystansem traktują życie.

Witam,
właśnie skończyłam czytać "Magnolię". Ostatnio na rynku ukazało się sporo lekkich i zabawnych powieści z pensjonatem w roli głównej. Przeczytany pobieżnie opis wydawcy nasunął mi na myśl właśnie tego typu lekturę.Przyznaję, że nie spodziewałam się takiego klimatu, ale nie znaczy to, że powieść mnie rozczarowała. Jestem raczej zaskoczona, szczególnie zakończeniem. Chciałabym zapytać, jak rodził się pomysł na tę książkę? Czy historia Luizy jest całkowicie fikcyjna, czy może ma jakieś inne źródło?
Mam nadzieję, że jeszcze tu Pani zagląda? :)
Pozdrawiam serdecznie!

Witam serdecznie
Pomysł na "Magnolię" zrodził się zupełnie niespodziewanie podczas wizyty w Bieszczadach. A konkretnie w pewnej knajpie, która podobnie jak w książce nie była jakimś wyjątkowym miejscem. Podobnie otoczenie. Coś tam jednak było. Wróciłam tam za jakiś czas. Wtedy miałam już w głowie gotowych bohaterów. Wizyta na pobliskiej, nieczynnej stacji dopełniła wszystkiego
Historia Luizy jest fikcyjna, ale być może będzie mieć ciąg dalszy. Coś tam w tej Magnolii jeszcze mnie trzyma
Pozdrawiam

I jeszcze coś. Ten nieszczęsny "pensjonat"... Ani razu w swojej książce nie użyłam tego określenia. Nie wiem już kto pierwszy i właściwie dlaczego wpadł na podobny pomysł.

Pensjonat to akurat ostatnimi czasy dość popularne określenie w literaturze :) tak chyba uznał twórca opisu na okładce :) A mózg ludzki tak jest skonstruowany, że podświadomie rejestruje takie rzeczy i po przeczytaniu opisu w głowie pozostaje myśl, ze pensjonat i już :D
Wydawało mi się, że historia Luizy i Rudolfa została zamknięta... ale z drugiej strony podczas czytania książki również raz tak pomyślałam a potem okazało się, że to jeszcze nie koniec :) To było dość zaskakujące.
Czy ma Pani wrażenie, ze poza naszym realnym światem coś jeszcze istnieje? Nie odnoszę się tutaj do kwestii religijnych tylko do odczuć, intuicji... nawiązuję tu oczywiście do ostatnich stron książki. Czy to tylko i wyłącznie Pani fantazja?

Dzisiaj w nocy siedziałam do drugiej, by skończyć "Magnolię", to cudowna książka, pełna zaskakujących sytuacji, pobudzająca do myślenia, zmuszająca do refleksji... jestem nią oczarowana :) Dziękuję.
Mam pytanie na temat Marleny, czy ona zrobiła wreszcie te badania?

a co do określenia pensjonat, to znajduje się z tyłu, na okładce książki, tym pewnie sugerowali się czytelnicy :)

Fantazja fantazją, ale jak wszystko, z czegoś się bierze. Tak, mam wrażenie, że jest coś obok nas. Nie wynika to z żadnych doświadczeń, to raczej odczucie. A może to, że bardzo lubię literacko poruszać się w tych sferach. Mogłabym bez końca.
Jakie jest Pani zdanie na temat kontynuacji? Moje, póki nie zaczęłam mentalnie "wracać" do Magnolii, było bardzo negatywne. Teraz wiem, że jeśli się w końcu zdecyduję, łatwo nie będzie.

Bardzo mi miło, kiedy ktoś czyta moją książkę do drugiej w nocy. Z powyższych wpisów zorientuje się Pani, co mi chodzi po głowie. I jeśli nikt mi tego pomysłu z niej nie wybije, to Marlena pewnie zrobi te badania. Pewnie nawet zacznie już trochę chorować, z właściwym tylko sobie do tej choroby dystansem.
Panią też chciałabym zapytać o zdanie na temat kontynuacji.

Oczywiście uważam, że warto byłoby napisać ciąg dalszy, czytam naprawdę sporo, a to książka, o której myślę ostatnio bardzo często, bo urzekła mnie i jest szczególnie ciekawa :)

Pani Grażyno, bohaterowie "Magnolii" stwarzają z czytelnikiem specyficzną więź, intrygują, ciekawią i wzbudzają sympatię. Sama chętnie przeczytałabym kontynuację ich losów, choć chyba nie będzie łatwo tak spektakularnie zaskoczyć czytelnika. I co z Filipem :) ?

Bardzo się cieszę, że obie Panie akceptują mój pomysł, bo zaczęłam go już realizować. Zaskoczyć na pewno nie będzie łatwo, ale do końca różne pomysły mogą się jeszcze zrodzić w mojej głowie. Na razie pozostaję w klimacie, specyficznej aurze, która chyba kazała mi tam jeszcze raz wrócić.
Filip... Ten facet w decydującym momencie powinien chyba powiedzieć ostatnie słowo. Pomyślę jak to zrobić, żeby nie było żałosne.
Wprowadziłam nowego bohatera, autora kryminałów, z wykształcenia ornitologa, który wiele lat temu, tuż po studiach brał udział w programie liczenia ptaków w Bieszczadach...
Pozdrawiam ciepło

Pani Grażyno, bardzo proszę o kontakt, mój adres e-mail to [email protected] chciałabym zrobić z Panią wywiad :) pozdrawiam serdecznie :)

Od dawna należy Pani do moich ulubionych Autorek. Pisze Pani niebanalnie, zaskakuje i daje do myślenia. "Magnolia" jest niesamowita. Czytałam zaraz po premierze i często wracam do niej myślami. Szczerze gratuluję. Następną Pani książkę, podobnie, jak "Magnolię", kupuję w ciemno. Wiem, że się nie zawiodę. Pozdrawiam serdecznie:)

Ja może skorzystam po prostu ze sposobności i powiem tych kilka słów: otóż niegdyś przypadkiem natrafiłam na Pani książkę "Kobiety z Czerwonych Bagien" i choć nie byłam nigdy zbyt przekonana do polskiej literatury współczesnej, zachwyciłam się lekkością słowa. Chętnie kiedyś jeszcze sięgnę po Pani książki. Dziękuję :)