“– Pro­wa­dzi się cu­dow­nie. – Uśmiech­nął się sze­ro­ko, jakby wła­śnie speł­nia­ło się jego dzie­cię­ce ma­rze­nie. Po­czu­łam ukłu­cie za­zdro­ści, że po­tra­fił się cie­szyć z ta­kich ma­łych rze­czy, pod­czas gdy ja już dawno za­po­mnia­łam, jak to jest.”