“Podeszła do niego i spytała: - Jak się podoba wystawa, profesorze? - O, wspaniała! Doprawdy brak mi słów, ma pani niezwykły talent! - Ach dziękuję. Czy myśli pan, profesorze, że na deptaku w Ciechocinku by się podobały? - powiedziała i nie czekając na odpowiedź, zostawiając zdumionego mężczyznę samego.”
Każda bolesna chwila daje nam siłę, by zawalczyć o jutro. Czasami nasze wielkie pasje legną w gruzach, zanim mają szansę się rozwinąć… Dziewiętnastoletnia Zuza od najmłodszych lat wiązała swoją przy...