“Ko­bie­ta, która zo­sta­ła jej matką, by­wa­ła po­two­rem. Jej serce było puste, mi­łość nie chcia­ła tam za­go­ścić nie­za­leż­nie od tego, ile razy ją tam za­pra­sza­no. Ro­sa­mund ko­cha­ła Fran­kie na swój wła­sny, bar­dzo cichy spo­sób. To była mi­łość, która nie jest wy­po­wia­da­na na głos ani oka­zy­wa­na pu­blicz­nie czy pry­wat­nie, to mi­łość, która prze­ja­wia się w rze­czach, któ­rych dana osoba nie robi.”