“Ko­bie­ta, która im otwo­rzy­ła, ledwo przy­po­mi­na­ła tę, którą Roz­łuc­ki wi­dział na po­grze­bie Le­sic­kie­go. Włosy w nie­ła­dzie, pod­krą­żo­ne uczy, brak ma­ki­ja­żu i wy­mię­te, nie­świe­że ubra­nie – trud­no było o bar­dziej prze­ko­nu­ją­cy obraz ża­ło­by.”