“Cza­sa­mi ła­twiej zo­ba­czyć ludzi ta­ki­mi, ja­ki­mi są na­praw­dę, zanim się ich le­piej pozna. Potem do­cho­dzi nasze my­śle­nie ży­cze­nio­we na ich temat, a ono za­ciem­nia nam obraz. Zwłasz­cza gdy czło­wiek jest sam jak palec i de­spe­rac­ko szuka kogoś, do kogo mógł­by się do­siąść w cza­sie lun­chu.”