Urodzona jako Zila Rakowitzky, Zila Rennert urodziła się w Wilnie na Litwie w 1908 roku w żydowskiej rodzinie bogatych przemysłowców dobrze zintegrowanych ze społeczeństwem. W 1919 r. rodzina Zili uciekła bydlęcym wagonem do Wiednia . Po Anschlussie w marcu 1938 roku, Zila, która właśnie wyszła za mąż za polskiego inżyniera i studiuje medycynę, opuszcza Austrię, która stała się Ostmark. Wróciła do kraju pochodzenia męża, Polski.
W 1939 roku znaleźli się pod okupacją sowiecką. Władze podjęły decyzję o deportacji ich na Syberię , jednak Zili, jej mężowi i czteroletniej córce udało się uciec przed konwojem bydlęcych wagonów jadących na wschód. Uciekają i ukrywają się w Warszawie pod fałszywymi tożsamościami. Jej mąż zostaje aresztowany przez gestapo. Zila i jej córka nadal się ukrywają. Byli świadkami Powstania WarszawskiegoSierpień 1944. Oni także zostają aresztowaniPaździernik 1944. W bydlęcym wagonie jadą drogą do Auschwitz. Niemcy na obrzeżach obozu zwolnili, by go dogonić i ostatecznie porzucić więźniów na otwartej przestrzeni. Matce i córce udaje się dotrzeć do Warszawy.
W 1939 roku znaleźli się pod okupacją sowiecką. Władze podjęły decyzję o deportacji ich na Syberię , jednak Zili, jej mężowi i czteroletniej córce udało się uciec przed konwojem bydlęcych wagonów jadących na wschód. Uciekają i ukrywają się w Warszawie pod fałszywymi tożsamościami. Jej mąż zostaje aresztowany przez gestapo. Zila i jej córka nadal się ukrywają. Byli świadkami Powstania WarszawskiegoSierpień 1944. Oni także zostają aresztowaniPaździernik 1944. W bydlęcym wagonie jadą drogą do Auschwitz. Niemcy na obrzeżach obozu zwolnili, by go dogonić i ostatecznie porzucić więźniów na otwartej przestrzeni. Matce i córce udaje się dotrzeć do Warszawy.
Po wojnie
Po wojnie Zila Rennert wyjechała z córką do Francji. Tam wznowi studia medyczne i zostanie pionierką psychoprofilaktycznego porodu, zwanego także porodem bezbolesnym . Postanawia napisać swoje wspomnienia dla swoich wnuków, aby mogli zrozumieć, na czym polega istnienie europejskiej rodziny żydowskiej w zamęcie rewolucji bolszewickiej , antysemityzmie i nazizmie . Jej narracja rozpoczyna się w roku 1914, na początku I wojny światowej , a kończy w roku 1946, po wyzwoleniu obozów koncentracyjnych . Wyraża wdzięczność Polakom, którzy pomimo niebezpieczeństwa i brutalnie antysemickiego otoczenia podjęli ryzyko ukrywania Żydów. W Paryżu poznała Michela Borwicza , z którym dzieliła życie.
Zila zmarła 9 sierpnia 1976 w Boulogne-Billancourt, zaraz po zakończeniu pisania swoich wspomnień. Zdecydowała się pochować w Izraelu , w kibucu Ha Kabri. Jej mąż dołączył do niej w grobie w 1987 r. Rękopis został przeformatowany przez kilku przyjaciół (ponieważ Zila Rennert nigdy nie opanowała całkowicie języka francuskiego) przed publikacją.