/074df4adcc0d4f564cf872e0a966370d/n/zbigniew-libera)
Zbigniew Libera – polski artysta, autor instalacji i wideoinstalacji, fotografik i performer, twórca obiektów artystycznych.
Swoją działalność twórczą rozpoczął w latach 80. ubiegłego wieku projektując ulotki i plakaty przeciwko wydarzeniom w kopalni „Wujek”. Drukował też ulotki dla „Solidarności”. Wiosną 1982 roku miał pierwszą indywidualną wystawę na łódzkim Strychu, jesienią został aresztowany przez Służbę Bezpieczeństwa i skazany na półtora roku więzienia za przygotowywanie i kolportaż antyreżimowych druków. Po wyjściu z więzienia, w latach 1983—1986 działał w środowisku łódzkiej Kultury Zrzuty. W latach dziewięćdziesiątych jego wcześniejsza twórczość została uznana za prekursorską wobec tzw. sztuki krytycznej, on sam okrzyknięty „ojcem sztuki krytycznej”. Zaczął wystawiać w galeriach, a jego prace spotkały się ze sporym odzewem. Libera rozpoczął też wówczas tworzenie rzeźb i obiektów. W latach dziewięćdziesiątych Libera stworzył serie fikcyjnych zabawek dla dzieci, „protez dorosłości w świecie dziecka” i instrumentów socjalizacji, służących w gruncie rzeczy do „tresury”, wyuczania określonych zachowań, w końcu — przypisanych im ról płciowych. W ostatnich latach Libera poświęcił się w dużej mierze analizie przestrzeni mediów i problemu obrazu w kulturze masowej.
Swoją działalność twórczą rozpoczął w latach 80. ubiegłego wieku projektując ulotki i plakaty przeciwko wydarzeniom w kopalni „Wujek”. Drukował też ulotki dla „Solidarności”. Wiosną 1982 roku miał pierwszą indywidualną wystawę na łódzkim Strychu, jesienią został aresztowany przez Służbę Bezpieczeństwa i skazany na półtora roku więzienia za przygotowywanie i kolportaż antyreżimowych druków. Po wyjściu z więzienia, w latach 1983—1986 działał w środowisku łódzkiej Kultury Zrzuty. W latach dziewięćdziesiątych jego wcześniejsza twórczość została uznana za prekursorską wobec tzw. sztuki krytycznej, on sam okrzyknięty „ojcem sztuki krytycznej”. Zaczął wystawiać w galeriach, a jego prace spotkały się ze sporym odzewem. Libera rozpoczął też wówczas tworzenie rzeźb i obiektów. W latach dziewięćdziesiątych Libera stworzył serie fikcyjnych zabawek dla dzieci, „protez dorosłości w świecie dziecka” i instrumentów socjalizacji, służących w gruncie rzeczy do „tresury”, wyuczania określonych zachowań, w końcu — przypisanych im ról płciowych. W ostatnich latach Libera poświęcił się w dużej mierze analizie przestrzeni mediów i problemu obrazu w kulturze masowej.
/3236bb10-eda4-47cf-9138-bd4f230e064c/n/co-robi-laczniczka)
