Studiowała literaturę rosyjską i niemiecką. Od 1982 roku mieszka w Niemczech. Pisze po japońsku i po niemiecku, w ciekawy sposób łącząc i transponując wartości obu bliskich jej kultur. W 1993 roku otrzymała Nagrodę Akutagawy, najbardziej prestiżowe japońskie wyróżnienie literackie. W swej nieco surrealistycznej, opartej na swobodnych skojarzeniach literaturze bada granice wyrażalności ludzkiego doświadczenia i odczuwania. Tawada „za istotne uważa nie tyle poszukiwanie utraconej tożsamości, ile raczej wykazanie, że tożsamość nie jest czymś z góry raz na zawsze ustalonym” (Caroline Desirée Rupprecht). Fascynują ją lapsusy i błędy językowe: „Kiedy ludzie mówią poprawnie, zazwyczaj nie jest to nic ciekawego. Dla mnie dużo bardziej interesujący jest język zepsuty i śmieszny. Jest w nim artystyczna intensywność” – mówi autorka.