/bc3d0b3cce0a63f5a968009f007e80b3/n/wladyslaw-krogulski)
Władysław Józef Krogulski – polski aktor, dyrygent, perkusista, kompozytor, kronikarz teatrów warszawskich, związany z Teatrem Rozmaitości w Warszawie.
Syn Michała Krogulskiego (1789-1859), polskiego kompozytora i Tekli z Węglewskich, brat przyrodni Józefa Władysława (1815-1842), polskiego kompozytora i pianisty.
Początkowe nauki w zakresie gry na fortepianie i teorii muzyki pobierał od ojca. W 1859 zatrudniony został jako tołombasista w orkiestrze Teatru Wielkiego. Od 1860 uczęszczał do Szkoły Dramatycznej, gdzie jego profesorami i nauczycielami byli: Jan Tomasz Seweryn Jasiński(1806-1879), Jan Chęciński(1826-1874), Józef Rychteri Jan Królikowski. W latach 1862-1868 kształcił się również w Instytucie Muzycznym Warszawskim pod kierunkiem Stanisława Moniuszkii Karola Augusta Freyera.
Jako aktor zadebiutował w 1863 roku. Przez pewien czas grywał w teatrach prowincjonalnych, w latach 1873-1874 dyrygował chórem w kościele św. Józefa Oblubieńca w Warszawie, a następnie, po krótkim pobycie za granicą od 1876 roku związany był na stałe z Warszawskimi Teatrami Rządowymi. Grywał zwykle role epizodyczne, a dodatkowo od połowy lat 90. XIX wieku był kierownikiem muzyki zakulisowej. W 1911 przeszedł na emeryturę, jednak nadal, choć już sporadycznie, występował na scenie warszawskiej, aż do roku 1930. Zagrał w sumie około 700 ról występując przed publicznością 9500 razy. W swoim dorobku kompozytorskim pozostawił przeszło 30 utworów o tematyce religijnej oraz około 300 utworów salonowych. Znany był również jako kronikarz teatrów warszawskich. Jego wspomnienia, zatytułowane Notatki starego aktora, publikowane były we fragmentach za życia autora, a w pełniejszym opracowaniu ukazały się w roku 2015.
Ożenił się 14 czerwca 1876 w Warszawie z Wilhelminą Teklą Lewicką(1856-1933), śpiewaczką operową, a później nauczycielką śpiewu, a ze związku tego miał córkę Helenę Julię (1878-1955), żonę aktora Piotra Pawła Hryniewicza (1874-1932), a także syna Roberta Ludwika (1887-1949).
Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 284a-6-18).
Syn Michała Krogulskiego (1789-1859), polskiego kompozytora i Tekli z Węglewskich, brat przyrodni Józefa Władysława (1815-1842), polskiego kompozytora i pianisty.
Początkowe nauki w zakresie gry na fortepianie i teorii muzyki pobierał od ojca. W 1859 zatrudniony został jako tołombasista w orkiestrze Teatru Wielkiego. Od 1860 uczęszczał do Szkoły Dramatycznej, gdzie jego profesorami i nauczycielami byli: Jan Tomasz Seweryn Jasiński(1806-1879), Jan Chęciński(1826-1874), Józef Rychteri Jan Królikowski. W latach 1862-1868 kształcił się również w Instytucie Muzycznym Warszawskim pod kierunkiem Stanisława Moniuszkii Karola Augusta Freyera.
Jako aktor zadebiutował w 1863 roku. Przez pewien czas grywał w teatrach prowincjonalnych, w latach 1873-1874 dyrygował chórem w kościele św. Józefa Oblubieńca w Warszawie, a następnie, po krótkim pobycie za granicą od 1876 roku związany był na stałe z Warszawskimi Teatrami Rządowymi. Grywał zwykle role epizodyczne, a dodatkowo od połowy lat 90. XIX wieku był kierownikiem muzyki zakulisowej. W 1911 przeszedł na emeryturę, jednak nadal, choć już sporadycznie, występował na scenie warszawskiej, aż do roku 1930. Zagrał w sumie około 700 ról występując przed publicznością 9500 razy. W swoim dorobku kompozytorskim pozostawił przeszło 30 utworów o tematyce religijnej oraz około 300 utworów salonowych. Znany był również jako kronikarz teatrów warszawskich. Jego wspomnienia, zatytułowane Notatki starego aktora, publikowane były we fragmentach za życia autora, a w pełniejszym opracowaniu ukazały się w roku 2015.
Ożenił się 14 czerwca 1876 w Warszawie z Wilhelminą Teklą Lewicką(1856-1933), śpiewaczką operową, a później nauczycielką śpiewu, a ze związku tego miał córkę Helenę Julię (1878-1955), żonę aktora Piotra Pawła Hryniewicza (1874-1932), a także syna Roberta Ludwika (1887-1949).
Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 284a-6-18).
/cfad933f4f21015f74566f54eec7ce03/n/notatki-starego-aktora-przewodnik-po-teatrze-warszawskim-xix-wieku)
