Cytaty Tite Kubo

Dodaj cytat
Czerwienią, niczym wartka krew Bielą, jak nagich kości biel Czerwienią, jak samotności żal i Bielą, jak milczenia czas Czerwienią niczym bestii nerw i Bielą jak biel bogów serc Czerwienią, jak nienawiści płomień i Bielą, jak dźwięk bólu skomleń Czerwienią cienia, co nocą ostatni dnia pożera płomień Niczym westchnienie,co księżyc przeszywa rozbłyśnij Bielą i w Czerwieni znikaj.
Opadłszy, grzywa słońca znika, na kruchym lodzie znacząc ślad. Nie bój się fałszu, obłudy ni oszustwa, gdyż właśnie na nich zbudowany jest świat.
Ćwiczę, by móc jak najlepiej powiedzieć Ci "Do widzenia".
Za każdym razem, gdy porzucasz swą dumę zbliżasz się o krok do bestii. Za każdym razem, gdy zabijasz w sobie uczucie o krok od bestii się oddalasz.
Podziwiamy kwiaty rosnące na urwiskach, gdyż zatrzymując się tuż przed przepaścią nie mamy odwagi, by tak jak one pójść o krok dalej ku niebu.
Rozpalam ogień na kłach, którymi nie dosięgam tej gwiazdy, na którą patrzeć nie mogę tak, by nie skończyć z rozszarpanym gardłem.
Wyciągamy ręce by przeszyć chmury i sięgnąć poprzez niebo. I choć dosięgamy do Księżyca i Marsa prawda wciąż leży zbyt daleko.
Tak. wszyscy, jak jeden mąż śnimy na jawie nasz sen o wzbiciu się w niebo.
Gdy zardzewieje, jego ostrze się stępi. A gdy nieumiejętnie go dzierżysz, sam sobie zadajesz rany. Tak. honor jest w swej naturze niezwykle podobny do miecza.
Nie wolno nam ronić łez. Łzy są triumfem uczuć nad ciałem, dowodem na to, że emocje są dla nas czymś, z czym nie potrafimy sobie poradzić.
Zgadza się - my nie znaczy czegoś takiego jak przeznaczenie. Tylko ci, którzy w swym strachu i niewiedzy potkną się na swej drodze do celu, spadają w odmęty błotnistej rzeki zwanej przez ludzi "przeznaczeniem".
Bez miecza w dłoni nie mogę Cię ochronić, a z mieczem w dłoni nie mogę Cię objąć.
Przyciągamy się wzajemnie jak krople wody, jak planety i odpychamy się wzajemnie niczym magnesy lub odmienne kolory skóry.
Ciekawe, czy gdybym była deszczem potrafiłabym łączyć ludzkie serca tak, jak padając na ziemię łączyłabym ją z bytem tak odległym jak niebo z jego błękitem?
Ludzie posiadają nadzieję, gdyż nie mogą na własne oczy ujrzeć śmierci.
Jesteśmy tymi, którzy budzą postrach albowiem nie mamy doczesnej postaci.
© 2007 - 2024 nakanapie.pl