Tamara Duda

Autorka, 47 lat 8 czytelników
Zostań fanem autorki: × 2
8.9 /10
8 ocen z 1 książki,
przez 8 kanapowiczów
Urodzona w 1976 roku na Ukrainie (Kijów)
Ukraińska pisarka, dziennikarka i tłumaczka; w 2022 roku została laureatką Narodowej Nagrody im. Tarasa Szewczenki w dziedzinie literatury pięknej za powieść Córeczka. Wolontariuszka podczas wojny w Donbasie.

Tamara Duda urodziła się w Kijowie w 1976 roku, uczyła się w tamtejszym Ukraińskim Liceum Humanistycznym. Jest absolwentką dziennikarstwa na Uniwersytecie Kijowskim; studiowała również na prywatnym Międzynarodowym Uniwersytecie Kijowskim. Od ponad 20 lat zawodowo zajmuje się tłumaczeniem tekstów o tematyce ekonomicznej z języka angielskiego.

W latach 2014–2016 pracowała jako wolontariuszka w strefie konfrontacji rosyjsko-ukraińskiej na wschodzie Ukrainy (Strefa ATO). Za swą działalność wolontariacką otrzymała dyplom uznania od mera Kijowa.

Temat działań wojennych w Donbasie Tamara Duda podjęła w swojej debiutanckiej powieści pt. Córeczka wydanej w 2019 roku pod pseudonimem Tamara Horicha Zernia przez niewielkie wydawnictwo Biłka. Wkrótce po wydaniu powieść wyróżniona została prestiżowym tytułem książki roku 2019 przez ukraińską redakcję BBC.

W plebiscycie ogłoszonym w 2021 roku przez Ukraiński Instytut Książki Córeczka znalazła się również na liście trzydziestu najważniejszych utworów prozą wydanych w niepodległej Ukrainie.

9 marca 2022 roku prezydent Ukrainy Wołodymyr Zełenski przyznał Tamarze Dudzie, za powieść Córeczka, Narodową Nagrodę im. Tarasa Szewczenki w dziedzinie literatury pięknej, najważniejszą ukraińską państwową nagrodę kulturalną.

Książki

Córeczka
Córeczka
Tamara Duda
8.9/10

Kiedy rozum śpi, eksplodują wielkie talenty. Donbas, dramatyczne wypadki wiosny i lata 2014 roku. Po wojennej szachownicy zręcznie porusza się drobna kobieca sylwetka, niesie nadzieję na rychłe zwyci...

Cytaty

Widziałam szkielet mojego samochodu. W powietrzu unosił się czarny śnieg, dziwiłam się w otumanieniu, skąd śnieg w lipcu. Wszędzie wokół, miękko opadały duże czarne płatki… od drzewa odpadły gałęzie, sypały się drobne kamienie i żwir. Zdawało mi się że zamiast głowy na ramionach mam ciężkie akwarium i patrzę na to wszystko przez ścianę wody.
Rankiem po pierwszym ostrzale (…) wyłączyłam telefon i położyłam się w pustym mieszkaniu, żeby pomyśleć. Mówią, że ludzki mózg to precyzyjne urządzenie, które zdolne jest wyprzeć traumatyczne wspomnienia i zastąpić je mniej traumatycznymi. Działaj więc, myślałam. Wypieraj! Stworzę ci do tego idealne warunki (…) mnie zostaw pole, rozlegle pole chabrów. Chcę je widzieć codziennie przed zaśnięciem…

Komentarze

© 2007 - 2024 nakanapie.pl