Tadeusz Łomnicki

Jeden z największych aktorów naszego wieku, ceniony reżyser teatralny oraz filmowy. Zaraz po II wojnie światowej zapisał się do Studia Starego Teatru na Wydział Aktorski, który ukończył, m.in. dzięki talentowi, w trybie przyspieszonym. Już jako student pojawiał się na scenie Starego Teatru, m.in. jako Władek w "Teorii Einsteina" A. Cwojdzińskiego. Od sezonu 1945/1946 był już stałym aktorem tej sceny. Następnie przeniósł się do Katowic, a potem do Krakowa, gdzie pod opieką B. Dąbrowskiego zagrał tytułową rolę w "Szczęściu Frania" W.Perzyńskiego czy Puka w "śnie nocy letniej" W.Szekspira. Po przeniesieniu się do Warszawy przyszły dalsze sukcesy i znakomite role. W 1956 roku ukończył Wydział Reżyserski warszawskiej PWST. Związki z władzami komunistycznymi zaszkodziły jego karierze, był bojkotowany przez środowisko aktorskie, uważał jednak, że dla dobra zawodu aktorskiego należy iść na ustępstwa i kompromisy. Bojkotowany pracował na scenach pozawarszawskich. Na ekranie pojawił się w 1946. Był bez wątpienia najwybitniejszym aktorem powojennym, jego role przeszły do historii teatru.
Pięciokrotnie żonaty: 1. żona; 2. Irena Łomnicka; 3. żona; 4. żona (do 1974, rozwód); 5. Maria Bojarska (od 29.02.1984 do jego śmierci), syn Jacek (ur. 27.06.1951).