Sandro Penna (1906 – 1977) – poeta włoski urodzony w Perugii. Mając 23 lata przeniósł się do Rzymu, z którym pozostał związany do śmierci. Pierwsze wiersze wysłał w 1929 r. do Umberto Saby, którego przychylność spowodowała zainteresowanie poetą wśród intelektualistów najpierw w Trieście, a po debiucie na łamach czasopisma „Italia Letteraria’’ (20 listopada 1932) również w innych ośrodkach Włoch. W 1939 r. ukazał się pierwszy zbiór jego liryków Poesie (Wiersze).
W latach 50-tych ukazało się kilka tomików jego wierszy a w 1970 r. nowe wydanie dzieł zebranych Poesie. Kilka miesięcy przed śmiercią poety wydano tom Stranezze (Dziwność), za który został nagrodzony Premio Bagutta.
Poeta nigdy nie związał się z żadnym ugrupowaniem ani pismem literackim. Nigdy nie podjął długotrwałej pracy. Skazany, ze względu na swoją orientację seksualną – otwarcie przyznawał się do swojego homoseksualizmu – na oddalenie ze społeczeństwem, zmarł w opuszczeniu i biedzie w styczniu 1977 roku.