Polski Ormianin, dominikanin, znany galicyjski historyk i kronikarz.
Urodził się w znanej rodzinie Ormian polskich jako syn Grzegorza i jego żony. W 1830 r. ukończył słynne Cesarsko-królewskie gimnazjum w Stanisławowie. Studiował filozofię i teologię we Lwowie.
W 1835 r. wstąpił do zakonu dominikanów. Wyświęcony w 1838 r. przez arcybiskupa lwowskiego obrządku łacińskiego.
W 1835 r. wstąpił do zakonu dominikanów. Wyświęcony w 1838 r. przez arcybiskupa lwowskiego obrządku łacińskiego.
Był jednym z autorów haseł do 28 tomowej Encyklopedii Powszechnej Orgelbranda z lat 1859-1868. Jego nazwisko wymienione jest w I tomie z 1859 roku na liście twórców zawartości tej encyklopedii.
Po święceniach pracował m.in. jako bibliotekarz, katecheta, wreszcie profesor nauk biblijnych we Lwowie i przeor klasztoru w Podkamieniu (obecnie w rejonie brodzkim). W 1855 r. oddał się pracy naukowej. Badacz historii Ormian polskich, zakonu dominikanów i Kresów Wschodnich.