Pierre Augustin Caron de Beaumarchais związany z dworem Ludwika XV; pierwsze dramaty Beaumarchais nie cieszyły się popularnością, dopiero memoriały (Mémoires 1773–74), godzące w system fr. sądownictwa, ujawniły jego wielki talent lit.; do historii literatury przeszedł jako autor 2 komedii: Cyrulika sewilskiego (1775, wyd. pol. 1780) i Wesela Figara (1784, wyd. pol. 1786), które charakteryzuje cięty dowcip dialogów oraz znakomity rysunek postaci; zawierały kryt. ocenę polit.-społ. stosunków w monarchii, w przededniu rewolucji cieszyły się wielką popularnością; posłużyły jako libretta oper W.A. Mozarta, G. Rossiniego i in.