Paul Lynch
Zostań fanem autora:

Paul Lynch

Autor, 47 lat 4 czytelników
8.4 /10
5 ocen z 1 książki,
przez 5 kanapowiczów
Urodzony 9 maja 1977 roku w Irlandii (Limerick)
Paul Lynch – irlandzki pisarz. Uhonorowany Nagrodą Bookera w 2023 roku.

Urodził się w Limerick w Irlandii, ale wychował się w Ulsterze. Literacko debiutował w 2013 roku powieścią Red Sky in Morning. Potem wydał również powieści The Black Snow (2014), Grace (2017), Beyond the Sea (2019) i Prophet Song (2023).
Jeden z najwybitniejszych pisarzy irlandzkich. W twórczości porusza tematy takie jak alienacja, wykorzenienie, cierpienie, wiara, religia i transcendencja, a także medytacje nad pamięcią i tożsamością. Jest autorem nagradzanych powieści "Red Sky in Morning", "The Black Snow", "Grace i Beyond the Sea". Laureat nagród Bookera, Kerry Group Irish Novel of the Year i Prix Libr’à Nous dla najlepszej powieści zagranicznej. Nominowany do Walter Scott Prize for Historical Fiction, William Saroyan International Prize for Writing, Prix du Meilleur Livre Étranger (nagroda dla najlepszej książki zagranicznej),An Post Irish Book Awards Book of the Year 2023 i Strega European Prize 2024. Mieszka w Dublinie z żoną i dwójką dzieci.


Książki

Pieśń prorocza
Pieśń prorocza
Paul Lynch
8.4/10

Powieść nagrodzona Nagrodą Bookera w 2023 roku Mocna, klaustrofobiczna i przerażająco prawdopodobna… „Guardian” Pewnego ciemnego wieczoru w Dublinie Eilish Stack, naukowczyni i matka czwórki dz...

Cytaty

(...) z litości rodzi się miłość, a miłość może ponownie odkupić świat, i widzi, że to próżność myśleć, że świat skończy się za twojego życia w jakimś nagłym wydarzeniu, że to, co się kończy, to twoje życie i tylko twoje życie, że to, co głoszą prorocy, to tylko jedna i ta sama pieśń powtarzana przez wieki.
Nie chodzi o to, że o nim zapomniała, tylko o to, że kiedy teraz o nim myśli, tak niewiele z niego zostało, stał się cieniem, nieobecnością w miejscu, gdzie dawniej była miłość, a może jakaś odrobina miłości pozostała w komnacie serca zapieczętowanej pod tak wielkim ciężarem.
(...) widzi, jak wyrastają przed nią zaprzepaszczone szanse i jak mogliby uciec, wszystko to pył, wszystko to nicość w złudnej przeszłości, widzi siebie w jamie w ziemi i widzi najlepsze cząstki swojej miłości, widzi, jak jedno prowadzi do drugiego i jak jej życie zostało pochłonięte przez jakieś prawo silniejszego, które rządzi wszystkim, a ona jest niczym, tylko drobiną pyłu, maleńką plamką trwania (...).
Dlaczego tak się czuję, skoro on nie umarł, mówi, dlaczego czuję to w piersi przez cały dzień, jest tam, kiedy śpię, jest tam, kiedy budzę się w środku nocy, czuję się tak, jakby coś we mnie umierało, to jest właśnie to, boję się, że to, co we mnie umiera, to część taty, którą trzymam w sercu, dlatego tak się boję, tak bardzo chcę zatrzymać go w sercu, ale nie wiem jak.

Komentarze

© 2007 - 2025 nakanapie.pl