W młodości był ateistą. Został prawosławnym z własnego wyboru. Od 1953 wykładał w Instytucie Teologii Prawosławnej św. Sergiusza w Paryżu. Zajmował się problematyką teologiczną i filozoficzną: zagadnieniem przebóstwienia, pismami mistyków, antropologią oraz literaturoznawstwem. Opublikował książki-wywiady patriarchą Atenagorasem i Bartłomiejem I. Był jednym z czołowych przedstawicieli prawosławia w Europie Zachodniej. Był przewodniczącym francuskiej Federacji Pisarzy Chrześcijańskich.