Mieczysław Jarosławski

Mieczysław Jarosławski - lekarz, pisarz, tłumacz i podróżnik, ukończył studia biologiczne i medyczne w Heidelbergu, był autorem popularnych przed wojną romansów, utworów przygodowych, sensacyjnych i podróżniczych takich jak: Gleba uczuć (1917), Głos krwi (1914), Zew morza, cz. 1: Andrzej Soplica (1936), cz. 2: Djonizy Baworowicz (1936), Esterka (1931), Icek i Jacek na morzu (1933), Loch (1931), Między Eufratem a Tygrysem (1931), Miss i murzyn (1933), Mistrz Marx (1930), Oblubienica morza (1935), Patrol wigilijny (1921), Policjant Nr 03721, Szalony podjazd (1921), Tajemniczy chemik (1927), W złotej klatce (1929), Walczące widma (1924), a także powieści okultystycznych: W mocy Kabbały (1926) i Klub wtajemniczonych (1927). Druga wojna światowa zastała go na Wybrzeżu, gdzie pracował jako starszy ordynator w Szpitalu Morskim w Gdyni. Po wojnie ukazała się jego powieść Szpital (1949) oraz zbiór opowiadań morskich i kaszubskich Bunt na Dalmorze (1957), napisanych w latach 1928–1950. Za tytułowe opowiadanie autor otrzymał I nagrodę Związku Literatów Polskich i WRN w Gdańsku w 1956 r.

Jarosławski był także aktywnym tłumaczem literatury obcej, przede wszystkim popularnonaukowej i podróżniczej.