Maurice Merleau-Ponty – francuski filozof, przedstawiciel fenomenologii i egzystencjalizmu.
Po ukończeniu studiów nauczał filozofii w liceum, a w 1952 r. mianowany został profesorem filozofii w Collège de France. Był już wówczas autorem dwóch dzieł: “La structure du comportement” (1942), “Phénoménologie de la perception” (1945) oraz jednym z najwybitniejszych przedstawicieli myśli fenomenologicznej i egzystencjalnej. Po wojnie opublikował dwa zbiory esejów: “Sens et nonsens” (1948), “Signes” (1960), a w dwóch kolejnych książkach: “Humanisme et terreur” (1947) oraz “Les aventures de la dialectique” (1955) podjął dyskusję z marksizmem.
Po ukończeniu studiów nauczał filozofii w liceum, a w 1952 r. mianowany został profesorem filozofii w Collège de France. Był już wówczas autorem dwóch dzieł: “La structure du comportement” (1942), “Phénoménologie de la perception” (1945) oraz jednym z najwybitniejszych przedstawicieli myśli fenomenologicznej i egzystencjalnej. Po wojnie opublikował dwa zbiory esejów: “Sens et nonsens” (1948), “Signes” (1960), a w dwóch kolejnych książkach: “Humanisme et terreur” (1947) oraz “Les aventures de la dialectique” (1955) podjął dyskusję z marksizmem.