Maria Danuta Jaczynowska – polska historyk specjalizująca się w historii starożytnego Rzymu.
Była córką Jana Jaczynowskiego, nauczyciela geografii w Gimnazjum Wojciecha Górskiego w Warszawie. Uczęszczała do Gimnazjum Żeńskiego Kowalczykówny i Jawurkówny w Warszawie („Szkoła na Wiejskiej”).
W 1943 roku wstąpiła do Szarych Szeregów, uczestniczyła jako sanitariuszka w powstaniu warszawskim, pełniła służbę w 1 kompanii batalionu Ruczaj. Posługiwała się pseudonimami Kowalik, Jadzia i 353. W powstaniu zginęła jej starsza siostra – Irena Jaczynowska, również sanitariuszka.
W 1946 roku zdała maturę w Gimnazjum im. Jana Henryka Dąbrowskiego w Kutnie. W latach 1945–1946 była drużynową 3 Żeńskiej Drużyny Harcerskiej „Leśna Polana” im. Marii Skłodowskiej-Curie, której tradycje kontynuuje I Kutnowska Drużyna Wędrownicza im. Tadeusza Rejtana. Później pracowała jako nauczyciel w Liceum Administracyjno-Handlowym w Kutnie (1947–1950), równocześnie studiując historię na Uniwersytecie Łódzkim (w latach 1946–1948), gdzie wykładał m.in. Józef Wolski. W latach 1948–1951 studiowała na Uniwersytecie Warszawskim. Po obronie pracy magisterskiej została zatrudniona jako starszy asystent w Instytucie Historycznym UW. Od 1953 roku należała do PZPR. Od 1955 była pracownikiem Zakładu Historii Starożytnej Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 1958 uzyskała stopień doktora na UW.
W latach 1961–1962 przebywała we Francji jako stypendystka rządu francuskiego. W lutym 1965 habilitowała się na UMK. W 1976 roku otrzymała tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1984 profesora zwyczajnego.
W 1998 roku przeszła na emeryturę.
Zmarła w Toruniu.