Ludwik Hieronim Morstin – hrabia, dyplomata, redaktor, poeta, major piechoty Wojska Polskiego.
Urodził się w bogatej rodzinie ziemiańskiej jako syn Ludwika. Był uczniem III Gimnazjum im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie, w okresie 1906–1910 studiował w Monachium, Berlinie, Lipsku i Paryżu. Po studiach w latach 1911–1913 był współredaktorem miesięcznika „Museion”.
W okresie pierwszej wojny światowej, służył w 2 Pułku Piechoty Legionów Polskich. W latach 1919–1922 w Paryżu i 1922–1924 w Rzymie jako wojskowy i dyplomata (attaché wojskowy) reprezentował Polskę. W tym czasie pełnił także funkcję oficera łącznikowego Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego przy sztabie marszałka Focha oraz adiutanta szefa Polskiej Misji Wojskowej generała Tadeusza Rozwadowskiego. Służbę wojskową zakończył w stop
Przyjaciel prof. Stanisława Estreichera (1869–1939).
W okresie międzywojennym, w latach 1930–1931 był redaktorem miesięcznika „Pamiętnik Warszawski”. W czasie drugiej wojny światowej brał czynny udział w konspiracji. Po wojnie musiał opuścić pałac w Pławowicach, przeniósł się do Zakopanego, gdzie założył i był prezesem Towarzystwa Miłośników Teatru im. Heleny Modrzejewskiej. Dla amatorskiej sceny działającej przy tej instytucji napisał sztukę Buntownica. Pracował jako kierownik literacki w teatrach w Krakowie i Katowicach.
W 1960 roku przeniósł się do Warszawy, gdzie mieszkał do śmierci.