Cytaty Louise Jensen

“Tego, czego się boimy, wcale nie musimy wiedzieć. Najgorsze jest niewidoczne.”

“Bo nawet znajdując się na widoku, można pozostać niewidocznym.”

“To, że coś wydaje się rzeczywiste, nie znaczy, że takie jest.”

“Nie pozwól, aby przeszłość narzuciła kształt przyszłości.”

“Niektórych rzeczy nie da się wybaczyć.
Ale każdy zasługuje na nowy początek.”

“Teraz, kiedy leży w ciemnościach, zastanawiając się, czy ktoś go tu znajdzie, cofa się pamięcią do wydarzeń sprzed trzech dni, a w jego głowie pojawia się tylko jedna myśl i wiruje coraz szybciej i szybciej...”

“Ze strachu ludzie zachowują się w sposób nieobliczalny, robią okropne, niewybaczalne rzeczy.”

“Ona boi się, że go straci, a on boi się tego, że straci wszystko. ”

“To, że czuję, iż zasługuję na karę, wcale nie znaczy, że ktoś mi ja wymierza, prawda?”

“Kiedyś wszyscy byliśmy tacy szczęśliwi. Nie wiem jak, ale muszę wierzyć, że znowu tak będzie. Alternatywa jest zbyt bolesna, żebym mogła ją znieść.”

“Wiem, jak to jest, kiedy się ucieka przed jakąś niezręczną sytuacją. Przed oskarżycielskimi spojrzeniami i wytykającymi palcami. W moim przypadku niczego to nie zmieniło. Od pewnych rzeczy po prostu nie da się uciec.”

“Już to kiedyś czułam. Tę kulę przerażenia pędzącą w moją stronę.”

“... w znajomych rzeczach zawsze kryje się poczucie bezpieczeństwa.”

“...wynik pozytywny. Takie niewinne słowo, a tyle w nim konsekwencji.”

“Przebaczenie powinno nieść ze sobą spokój, ale wieniec przy tylnych drzwiach wydaje się z nas szydzić. "Spoczywaj w pokoju". Spokój ducha nie zawsze znajduje tych, którzy pozostali wśród żywych.”

“Ktoś kiedyś powiedział, że nie ma czegoś takiego jak zła sława.”

“Każdy człowiek ma własną historię. Pogrzebane żale. Nadzieję, którą próbujemy utrzymać na wodzy, by przypadkiem nie zacząć myśleć, że możemy stać się kimś, kim nie jesteśmy.”

“Nic tak nie boli jak świadomość, że coś właśnie dobiega końca.”

“Czasami to właśnie strach przed atakiem jest najgorszy.”

“"Coraz boleśniej do mnie dociera, że nie tylko nie zdołam przeprowadzić z ojcem długiej rozmowy do książki, ale że tak naprawdę nigdy nie porozmawiam. Zawsze było coś lub ktoś, co przeszkadzało nam szczerze i głęboko pomówić. (...)
Mam wrażenie, że znam ojca bardzo dobrze, wiem jak się zachowa, co powie, co myśli. Nie wiem,co tak naprawdę czuje. Chyba nigdy tego nie wiedziałam, nadal nie wiem i pewno już wiedzieć nie będę."”