Louis Armstrong

Louis Daniel Armstrong (pseudonim artystyczny Satchmo lub Pops) – amerykański trębacz i wokalista jazzowy. Wyróżniał się stylem gry na trąbce i wokalistyką jazzową, do której wprowadził śpiew scatem. Jeden z najwybitniejszych trębaczy i muzyków jazzowych w historii muzyki.

W 1990 Louis Armstrong został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame. Jego imieniem nazwany został stadion w kompleksie tenisowym USTA National Tennis Center.

Armstrong urodził się w biednej rodzinie w Nowym Orleanie w stanie Luizjana. Jego ojciec był robotnikiem w fabryce terpentyny. Zaniedbany wychowawczo włóczył się po ulicach, skąd trafił do zakładu poprawczego. Wychował się w środowisku biedoty, wśród ludzi żyjących na pograniczu prawa. [6]Na początku uczył się grać na kornecie (podobny do trąbki instrument popularny wśród nowoorleańskich muzyków) w grupie New Orleans Home for Colored Waifs od Bunka Johnsona, Buddy’ego Petita i Joe „King” Olivera.

W 1922 Armstrong przeprowadził się do Chicago, gdzie został zaproszony przez Joe „King” Olivera do gry w Creole Jazz Band. Armstrong dokonał tu swoich pierwszych nagrań, grając drugi kornet w grupie Olivera.

Następnie prowadził własne zespoły Hot Five i Hot Seven. W latach trzydziestych nagrywał z big bandami Fletchera Hendersona oraz własnym.

Po II wojnie światowej prowadził mniejsze zespoły pod nazwą All Stars.

W latach 60. odbył tournée artystyczne, podczas którego odwiedził kilka państw afrykańskich.

Występował często w duecie z Ellą Fitzgerald.

Armstrong zmarł na atak serca we śnie 6 lipca 1971 r. na miesiąc przed 70. urodzinami i 11 miesięcy po słynnym koncercie w Waldorf-Astoria’s Empire Room. W chwili śmierci przebywał w Queens, w Nowym Jorku. Został pochowany na cmentarzu we Flushing w Queens w Nowym Jorku.

W ostatniej drodze wśród honorowo niosących trumnę byli między innymi: Bing Crosby, Ella Fitzgerald, Dizzy Gillespie, Pearl Bailey, Count Basie, Harry James, Frank Sinatra, Ed Sullivan, Earl Wilson, Alan King, Johnny Carson i David Frost. Peggy Lee zaśpiewała The Lord’s Prayer podczas gdy Al Hibbler zaśpiewał Nobody Knows the Trouble I’ve Seen, a ostatnią mowę wygłosił wieloletni przyjaciel Armstronga Fred Robbin.