Kazimierz Przerwa-Tetmajer

Kazimierz Przerwa-Tetmajer urodził się 12 lutego 1865 w Ludźmierzu. W wieku 18 lat wraz z rodziną przeniósł się do Krakowa. W latach 1884–1886 studiował na wydziale filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zadebiutował w wieku 21 lat poematem prozą "Illa". Młody Tetmajer zdobył nagrodę literacką za wiersz ku czci Mickiewicza, a rok później za wiersz ku czci Kraszewskiego. W późniejszych latach podjął współpracę z pismami "Tygodnik Ilustrowany", "Kurier Warszawski" i "Czasem". Wydał osiem serii Poezji. W latach 1881–1891 odbył wiele wycieczek w Tatry z bratem oraz znajomymi. Brał udział w pierwszym wejściu na Staroleśny Szczyt. Taternicy nadali nazwę Przełęcz Tetmajera przełęczy między Gerlachem a Zadnim Gerlachem, a Towarzystwo Tatrzańskie nadało mu honorowe członkostwo. Mając 31 lat pełnił funkcję osobistego sekretarza Adama Krasińskiego. Podróżował po świecie.Włoszech. Po I wojnie światowej mieszkał w Krakowie, Zakopanem, wreszcie osiadł na stałe w stolicy. Pełnił funkcję prezesa Towarzystwa Literatów i Dziennikarzy Polskich, a w 1934 został członkiem honorowym Polskiej Akademii Literatury. Ze względu na pogarszający się stan zdrowia musiał wycofać się z życia społecznego i twórczości literackiej. W styczniu 1940 został przetransportowany do Szpitala Dzieciątka Jezus w Warszawie, gdzie zmarł 18 stycznia. Przyczyną zgonu był nowotwór przysadki mózgowej oraz niedokrwistość i niewydolność krążenia. Pochowano go wtedy w grobie syna na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. Obecnie spoczywa na zakopiańskim Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku.