Julian Woźniak

Julian Woźniak, syn Tadeusza i Michaliny z Wałków. Był żonaty z Zofią z Radlińskich. Harcerz, aktywny w drużynie Szarych Szeregów w Mielcu. Dziennikarz prasowy, radiowy, telewizyjny. Aktor teatralny, spiker i konferansjer prowadził wiele koncertów, uroczystych akademii i 22 pochody pierwszomajowe. Był „etatowym” konferansjerem „Światowych Festiwali Polonijnych Zespołów Folklorystycznych.” W Rzeszowie prowadził koncerty „gwiazd” przybywających do naszego miasta i konkursy o tytuł Miss różnego szczebla i zasięgu terytorialnego. Jego karierę dziennikarską zapoczątkowała praca w krakowskiej rozgłośni Polskiego Radia.

W rzeszowskim radiu pracował w latach 1962-1971 i 1973 – 1981 do 13 grudnia, czyli do wprowadzenia stanu wojennego. Był autorem pierwszej w Polskim Radiu audycji na żywo „Odpowiedzi ze studia”. Przez długi czas pisał także w dzienniku „Nowiny Rzeszowskie”. Napisał kilka powieści kryminalnych drukowanych w „Nowinach” w odcinkach np.: „Strzały w mrokach nocy” i „Akcja Małgosia”, a powieść „Żółty łabędź” ukazała się w formie książkowej. Był inicjatorem budowy telewizyjnej stacji przekaźnikowej na Suchej Górze koło Krosna. Dzięki temu mieszkańcy Rzeszowa mogli odbierać dobrej jakości program TVP od 14 grudnia 1962 roku. Pierwsza rzeszowska audycja telewizyjna została nadana ze studia w Krakowie dnia 30 stycznia 1970 roku; autorem scenariusza i prowadzącym był Julian Woźniak, założyciel i pierwszy redaktor naczelny Rzeszowskiego Ośrodka Telewizyjnego.

Zajmował się tematyką lotniczą. Po pewnym czasie od przejścia na wcześniejszą emeryturę zaczął przygotowywać w rzeszowskim radiu emitowany raz w miesiącu „Magazyn Lotniczy” i napisał kilka książek. W serii „Miniatury Lotnicze” wydał między innymi książki: „Jasionka ludzie i samoloty”, „Orły Podkarpacia”, „M jak Mielec”, a w ostatnich latach tom wspomnieniowy „Byłem przy tym” i książkę o budowach eksportowych realizowanych przez rzeszowskie przedsiębiorstwa za granicą pt.: „Nasi w Świecie”.