Joseph Goebbels

Paul Joseph Goebbels – niemiecki polityk, gauleiter Berlina (przywódca okręgu), członek ścisłego kierownictwa partii narodowosocjalistycznej, minister propagandy i oświecenia publicznego w latach 1933–1945, zbrodniarz wojenny, w ostatnich godzinach życia kanclerz Rzeszy. Był jednym z najbliższych współpracowników i doradców Adolfa Hitlera, znanym ze swoich wystąpień publicznych i skrajnego antysemityzmu. Opowiadał się za coraz ostrzejszą dyskryminacją, w tym eksterminacją Żydów podczas Holokaustu.

W 1921 roku uzyskał stopień doktora filologii germańskiej na Uniwersytecie w Heidelbergu, ale jego marzeniem było zostać pisarzem, co wielokrotnie wyrażał w swoim osobistym dzienniku. Trzy lata później wstąpił do NSDAP. W 1926 został mianowany gauleiterem Berlina, gdzie zaczął interesować się wykorzystaniem propagandy do promowania partii i jej programu. Po dojściu nazistów do władzy w 1933 roku Ministerstwo Propagandy Goebbelsa szybko zdobyło kontrolę nad mediami, sztuką i informacjami. Był szczególnie biegły w wykorzystywaniu stosunkowo nowych mediów, radia i filmu, do celów propagandowych.

W kwietniu 1945 roku postanowił się przenieść wraz z rodziną do bunkra Hitlera. W testamencie politycznym Hitler wyznaczył go na swojego następcę na stanowisko kanclerza Rzeszy, dlatego przez kilka godzin po śmierci Hitlera zajmował formalnie urząd kanclerza Rzeszy.

1 maja 1945 roku zabił swoją żonę Magdę, która uprzednio połknęła kapsułkę z cyjankiem, strzelając jej w tył głowy. Przed tym zamordowanych zostało przez nią i doktora Stumpfeggera sześcioro jej dzieci (źródła historyczne mówią, że podano im cukierki z cyjankiem): Helga (12 lat), Hildegarda (11 lat), Helmut (9 lat), Hedwiga (8 lat), Holdine (7 lat), Heidrun (4 lata). Następnie Goebbels sam popełnił samobójstwo około godziny 20:30 (część źródeł historycznych mówi, że samobójstwo popełnił w ogrodzie przed bunkrem kancelarii Rzeszy).

4 maja 1945 w małej miejscowości między Berlinem a Bernau ciało Goebbelsa (wraz z nim były tam zwłoki jego sześciorga dzieci i żony) rozpoznał Hans Fritzsche, komentator radiowy.